چکیده:
شیوۀ انجام پژوهش حاضر که با هدف بررسی وجوه اشتراک بین سوگ‌آیین‌های لری و کردی با سنت سوگواری در میان‌رودان انجام شده، توصیفی- تحلیلی بوده و برای گردآوری مطالب از تحقیقات میدانی و استناد به منابع کهن استفاده شده است. سوگواری از آن دسته آیین‌های فرهنگی می‌باشد که مرز نمی‌شناسند و در طول تاریخ در بین اقوام مختلف، مشترک بوده است. این سنت از جمله آیین‌های ماندنی است که با گذشت زمان نه تنها فراموش و منسوخ نشد، بلکه بر اعتبار و جایگاه آن افزوده گردید. به نظر می‌رسد که این سنت‌های سوگواری جزء کهن‌الگوهایی است که ویژگی اصلی آنها انتقال و تکراپذیریشان در بین اقوام است. اقوام ایرانی کرد و لر نیز در طول تاریخ همواره پاسبان و انتقال‌دهندۀ خوبی برای بسیاری از آداب و رسوم باستانی و مشترک در بین ملل مختلف بوده‌اند که یکی از آنها سنت سوگواری است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که میان سوگ‌آیین‌های لری و کردی با سنت سوگواری در میان‌رودان در مواردی همچون: روی خراشیدن، گیس بریدن، سیاه پوشیدن، خاک بر سر ریختن، مدت زمان سوگواری و ... تشابه وجود دارد.
The purpose of this study is to examine the aspects of sharing between the Lori and Kurdish rituals of the mourning tradition in the Mesopotamia. The tradition of lamentation is one of those cultural traditions that is not limited to a specific border and has been commonplace among different ethnic groups throughout history. This tradition was one of the lasting traditions that not only has not been forgotten and obsolete, but also increased its credibility and status. These traditions are one of the oldest patterns, whose main characteristic is their transference and mutiny among the tribes. The Kurdish and Lori tribes, as two Iranian tribes throughout history, have always been good copters and transmitters for many ancient customs that are common among different nations. One of these common customs is the mourning tradition. The results of the research indicate that there are similarities between Lori and Kurdish mourning traditions with mourning tradition in Mesopotamia in some cases such as: scratching the face, haircut, black wearing, dirt pouring and mourning time, In this research, using descriptive-analytical method, the writer tries to describe and expand the above materials and referring to ancient sources and field research.
(
, 
, 
)
