چکیده:
مقدمه: یائسگی، توقف دائمی قاعدگی به مدت ۱۲ماه بعلت از دست دادن فولیکولهای تخمدانی است که با عوامل زودرس مانند گرگرفتگی، تغییرمیل جنسی و خشکی واژن همراه است. از نگرانیهای این دوران، کاهش میل جنسی است که بعنوان کاهش پایدار تمایل جنسی، تحریک جنسی، ناتوانی در رسیدن به اوج لذت و دیسپارونی تعریف شده است . این مطالعه با هدف بررسی تأثیر یائسگی برمیل جنسی انجام شده است.
روش تحقیق :این پژوهش،با مروری بر مقالات علمی از سال ۲۰۱۶_۲۰۲۰ ازسایتهای scholar ,SID ,Magiran انجام شد.
يافته ها : یافته ها حاکی از آن است که یائسگی مشخص کننده عبور از توانایی تولید مثل و رسیدن به ناباروری است. در زنان یائسه، زمان طولانیتری برای برانگیخته شدن خانمها لازم است. در نتیجه دفعات نزدیکی کاهش یافته و باعث کاهش میل جنسی میشود. کاهش تحریک جنسی احتمالاً با کاهش هورمونهای جنسی ارتباط دارد. عدم ترشحات کافی برای لوبریکاسیون واژن میتواند کاهش تحریکات جنسی را همراه داشته باشد. پاسخ جنسی در زنان یائسه بیشتر در نتیجه نیاز به صمیمیت ایجاد میشود تا میل به تحریک جنسی. نتایج مطالعات نشان دادکه تمام حیطه عملکرد جنسی شامل برانگیختگی، لغزندگی ارگاسم و رضایت دچار اختلال بودند. بیشترین فراوانی اختلال در حیطه لغزندگی و کمترین فراوانی در حیطه رضایت میباشد. این اختلال در حیطه عاطفی، جسمی و..تأثیرگذار میباشد.
بحث و نتيجهگيري : این مطالعه نشان داد گرچه یائسگی با کاهش هورمونهای جنسی و میل جنسی همراه است، اما میزان رضایت جنسی نسبی بوده که با تقویت روابط عاطفی زن و شوهرو هورمون درمانی میتوان این مرحله را خوشایند کرد.