خلاصه ماشینی:
خوانده و برای این املا و تلّفظ استدلالها و تحلیلهای قطعی و پذیرفتنی آورده ایم (١) دلیل اینکه «کاوه » (vaKa) را با (ک) خوانده و نوشته ایم چیست ؟ و اگر منتقد و پرسشگری بپرسد که چرا این نام را نیز مانند برخی اسامی دیگر با (گ ) و گاوه (vaGa) نخوانده و ننوشته اید تا منسوب به گاو (گاو+ «ه » نسبت و شباهت ؛ مشابه «گرازه »: گراز+ «ه » نسبت و شباهت ) باشد؟ در غیاب وجه اوستایی و پهلوی این نام در متون باستانی و فقط وجود حدسها و مفروضاتی دربارۀ آن ، کدام توضیح یا توجیه متنی و زبان شناختی یا تحلیل اشتقاقی حتمی و نه احتمالی، می تواند درستی ضبط و خوانش کاوه (Kāva) و نادرستی مسلّم گاوه (Gāva) را اثبات کند؟ از نظر ریشه شناسی و بر اساس آنچه در بررسی رسم الخط ّ نسخه های گوناگون شاهنامه و حتّی چاپهای سنگی دیده می شود گواه و قرینۀ محکمی برای صحّت قطعی ضبط و تلفّظ کاوه (Kāva) با (ک) در دست نیست و وجهی که همۀ مصّححان و چاپ کنندگان اروپایی، روسی و ایرانی شاهنامه خوانده و نوشته اند ظاهراً بیشتر مبتنی بر عادتهای ذهنی ایشان و تکرار و اشتهار سنّتی - شفاهی صورت کاوه (Kāve) در تداول عام بوده است اّما آیا فردوسی هم قطعاً این نام را با (ک) خوانده و نوشته است یا احتمال دارد آن را مانند اسامی شخصیتهای دیگر (از جمله گرازه و گرگین ) گاوه (Gāva) تلّفظ کرده و طبق شیوۀ رایج نگارش با (ک) نوشته باشد؟(٢) ١) چنان که مثلاً می گوییم گرگین و گرگسار منسوب به «گرگ » است و باید با (گ ) خوانده شود یا صورتهای اوستایی و پهلوی نام گشتاسپ به ترتیب -spataVis و sptaWis است و چون v پیش از i در بعضی واژه ها به g تبدیل می شود گشتاسپ را باید با (گ ) نوشت نه (ک ).
(
, 
, 
)
