چکیده:
این پژوهش، با هدف تعیین اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی، بر دلبستگی به والدین
و همسالان در نوجوانان دختر انجام شد. جامعه آماری، کل دانش آموزان مقطع دوم متوسطه شهرستان
1395 مشغول به تحصیل بودند، بود. از بین این - ساوه (استان مرکزی) که در سال تحصیلی 1396
دانش آموزان، تعداد 30 نفر ( 15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) به روش نمونه گیری خوشه
ای چند مرحله ای انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و و کنترل جایگزین شدند. ابزار
مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه دلبستگی به والدین و همسالان (آرمسدن و گرینبرگ،
1987 ) بود. دانش آموزان گروه آزمایش هشت جلسه آموزش ذهن آگاهی دریافت کردند و گروه کنترل
آزمایشی دریافت نکرد. در این پژوهش از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل همراه با پیگیری
دو ماهه استفاده شد. یافته های آزمون تحلیل کوواریانس و اندازه گیری مکرر نشان داد که آموزش
ذهن آگاهی به شیوه گروهی بردلبستگی به والدین و همسالان در نوجوانان دختر موثر است و این
تاثیر در آزمون پیگیری پایدار بوده است. نتایج پژوهش نشان داد؛ آموزش ذهن آگاهی باعث افزایش
مولفه های ارتباط، اعتماد به والدین و همسالان و کاهش بیگانگی از والدین و همسالان در نوجوانان
دختر شد. بنابراین به نظر میرسد این شیوه مداخله را میتوان به عنوان شیوه مستقل یا در کنار سایر
مداخلات برای دلسبتگی به والدین و همسالان به کار برد.