خلاصه ماشینی:
"12 شدت عمل و تضییقاتی که شاه اسماعیل در تبریز اعمال کرد و به دنبال آن حملاتی که سلطان سلیم یا و وزدر این شهر انجام داد و قتل و غارتها و مصادرههایی که در آن به وقوع پیوست،تبریزیان را در آستانهء قیام علیه اهل مظلمه قرار داد و مقدمات قیام آنها را در سال 979 هـ.
حملات پی در پی عثمانیها به ایران و شورشهای مختلف درون حکومتی از جمله شورش القاص میرزا و شورش گیلان،حکومت را از نظر روحی و مالی و اقتصادی در تنگنا قرار داده بود،و اینکه شاه طهماسب در مقابل در خواست اطرافیانش در خصوص شدت عمل در تبریز عقیده داشته که بایستی راه ملایمت پیش گرفت تا ملک چندان ویران نشود و رعایا به قتل نیایند،گویای این واقعیت است.
انجام قیام منابع،تعداد قایم کنندگان را 400 نفر نوشتهاند، البته اینها کسانی بودند که در رأس قیام کنندگان قرار (به تصویر صفحه مراجعه شود) داشتند،زیرا این تعداد افراد نمیتوانستند جمعیت 300 هزار نفری تبریز را کنترل کنند و چون تمام افراد نادارو ناچار،به قیام کندنگان پیوسته بودند طبیعی بود که اعیان و اشراف و ثروتمندان تبریز شکواییهای علیه آنها برای شاه بفرستند و در آن عرض حال کنند: که ای عالمآرای اقلیم گیر ز بیداد اینها بر آمد نفیر27 به هر حال همین اعیان و اشراف شهر بودند که دست در دست حاکم نهادند و وارد عمل شدند و از شاه استمداد کردند.
اگر حمایت مردم از قیام کنندگان نبود،مسلما نمیتوانستند به مدت دو سال در مقابل شاه طهماسب و عمال او مقاومت کنند این ویژگیها و خصایص شباهت زیادی به ویژگیهایی دارد که در قیامهایی نظیر قیام سربداران خراسان،سمرقند،کرمان و مازندران وغیره دیده میشود."