چکیده:
بازی‌های فولکلوری بخش مهمی از فرهنگ عمومی هر ملت را تشکیل می‌دهند. این بازی‌ها بیش‌تر جنبه قومی و محلی داشته و به عنوان میراثی گران‌بها، هویت ملی و فرهنگی اقوام گذشته را بیان می‌کنند. بررسی‌های تاریخی نشان می‌دهند که ورزش و بازی جزء تفکیک ناپذیر زندگی اجتماعی انسان است و با توجه به شرایط اقلیمی و جغرافیایی هر منطقه بازی‌ها و ورزش‌هایی رواج دارد که در بسیاری از موارد نفوذ بیش‌تری در سرزمین‌های پیرامونی پیدا کرده است. شعر جاهلی دیوان دانش‌ها، باورها، بازی‌ها، آداب و رسوم، اعتقادات و تاریخ و فرهنگ عرب در این عصر به شمار می‌رود. از این رو بسیاری از بازی‌های بومی محلّی آن‌ها در شعر این دوره تجلّی یافته است. در دوره معاصر شاعرانی مانند احمد شوقی، نزار قبانی، حافظ ابراهیم، سامی البارودی و خلیل مطران به بازی‌های فولکلوری به صورت ضمنی در اشعارشان اشاراتی داشته‌اند. همچنین این شاعران در اشعارشان مطالبی را در مورد مسابقات و شمشیربازی‌ها و بازی در نوادی(باشگاه‌ها) ایراد فرمودند.
Folklore games are an important part of the general culture of any nation. These games have more ethnic and local aspects and express the national and cultural identity of the past tribes as a precious heritage. Historical studies show that sports and games are an integral part of human social life and according to the climatic and geographical conditions of each region, games and sports are prevalent, which in many cases have gained more influence in the surrounding lands. Ignorant poetry is the Divan of knowledge, beliefs, games, customs, beliefs, and Arab history and culture in this era. Hence, many of their local indigenous games are reflected in the poetry of this period. In the contemporary period, poets such as Ahmad Shoghi, Nizar Qabbani, Hafez Ibrahim, Sami Al-Baroudi and Khalil Motaran have implicitly referred to folklore games in their poems. In their poems, these poets also wrote about competitions, fencing, and playing in clubs.
(
, 
, 
)
