چکیده:
فوکو در واپسین سالهای حیات خویش، تکنیکهای خود را به مثابه شکلی بدیل از تکنیک در علوم انسانی مطرح مینماید. وی ضمن تبارشناسی تکنیکهای خود از یونان باستان تا عصر مدرن، هرمنوتیک خود را به مثابه پیشرفتهترین و پیچیدهترین شکل تکنولوژیهای خود، معرفی می
فوکو در واپسین سالهای حیات خویش، تکنیکهای خود را بهمثابة شکلی بدیل از تکنیک در علوم انسانی مطرح میکند. وی ضمن تبارشناسی تکنیکهای خود از یونان باستان تا عصر مدرن، هرمنوتیک خود را بهمثابة پیشرفتهترین و پیچیدهترین شکل تکنولوژیهای خود، معرفی میکند. سوژۀ مدرن با اعمال هرمنوتیک خود بر خویش، جریان افکار، مکنونات درونی و مخفیترین لایههای ساحت روانی خود را در برابر دیگری بزرگ (امر نمادین)، بهمثابة متنی گشوده، در معرض تفسیر و تأویل قرار میدهد. اینک سوژه نه صرفاً بهواسطۀ تکنیکهای سلطه و استیلا، که با اعمال هرمنوتیک خود، از سوی ساحت کلی اخلاق و فرهنگ عمومی تحت مراقبت و کنترل در میآید. از سوی دیگر مدرنیسم ادبی (جریانهای ادبی و هنری آوانگارد قرن بیستم)، حاوی سویهها و سمپتومهاییست که میتواند در نظمِ نشانگانی هرمنوتیک خود قرار گیرد. سمپتومشناسی ادبیات مدرن حاکی از آن است که سیر تحولی آن از کلاسیسیسم تا نیمه نخست قرن بیستم، روندی از حرکت به سوی درونگرایی، ارجاع به خود، برونریزی خود، تأمل در نفس و واکاوی ساحتِ روانی را تا عمیقترین لایههای آن، نشان میدهد؛ سمپتومهایی که همگی در نظم نشانگانی هرمنوتیک خود قرار میگیرد. در مجموع خوانش سمپتوماتیک مدرنیسم ادبی نشان میدهد که سمپتومهای اساسی هرمنوتیک خود در این قسم ادبیات قابل تشخیص است.
کند. سوژۀ مدرن با اعمال هرمنوتیک خود بر خویش، جریان افکار، مکنونات درونی و مخفی-ترین لایههای ساحت روانیِ خود را در برابر دیگری بزرگ (امر نمادین)، به مثابه متنی گشوده، در معرض تفسیر و تأویل قرار میدهد. اینک سوژه نه صرفا بواسطۀ تکنیکهای سلطه و استیلا، که با اعمال هرمنوتیک خود، از سوی ساحت کلی اخلاق و فرهنگ عمومی تحت مراقبت و کنترل در میآید. از سوی دیگر مدرنیسم ادبی (جریانهای ادبی و هنری آوانگارد قرن بیستم)، حاوی سویهها و سمپتومهاییست که میتواند در نظمِ نشانگانی هرمنوتیک خود قرار گیرد. سمپتوم شناسی ادبیات مدرن حاکی از آن است که سیر تحولی آن از کلاسیسیسم تا نیمه نخست قرن بیستم، روندی از حرکت به سوی درون گرایی، ارجاع به خود، برون ریزیِ خود، تأمل در نفس و واکاوی ساحتِ روانی را تا عمیق ترین لایههای آن، نشان میدهد؛ سمپتومهایی که همگی در نظم نشانگانیِ هرمنوتیک خود قرار میگیرد. در مجموع خوانش سمپتوماتیک مدرنیسم ادبی نشان میدهد که سمپتومهای اساسی هرمنوتیک خود در این قسم از ادبیات قابل تشخیص میباشد.
In the last years of his life, Foucault introduced his techniques as an alternative form of technique in the humanities. Genealogizing his techniques from ancient Greece to modern times, he introduces hermeneutics as the most advanced and sophisticated form of his technologies. By applying its hermeneutics to itself, the modern subject exposes and interprets the flow of thoughts, inner secrets, and the most hidden layers of his psychic realm to another great (symbolic) thing, as an open text. The subject is now controlled not only by the techniques of domination and domination, but also by the general field of public morality and culture through its hermeneutic practices. Literary modernism, on the other hand (twentieth-century avant-garde literary and artistic currents), contains aspects and symptoms that show considerable affinity with its hermeneutic symptom system. The symptomatology of modern literature suggests that its evolution from the age of classicism to the first half of the twentieth century is a process of moving towards introversion, self-referral, self-expression, self-reflection, and the exploration of the psychological realm to the deepest Its layers show. Symptoms that are all recognizable in their hermeneutic order. In general, the symptomatic reading of literary modernism shows that the basic hermeneutic symptoms are recognizable in this form of literature.
خلاصه ماشینی:
سمپتوم شناسی ادبیات مدرن حاکی از آن است که سیر تحولی آن از کلاسیسیسم تا نیمه نخست قرن بیستم ، روندی از حرکت به سوی درون گرایی، ارجاع به خود، برون ریزی خود، تأمل در نفس و واکاوی ساحتِ روانی را تا عمیق ترین لایه های آن ، نشان میدهد؛ سمپتوم هایی که همگی در نظم نشانگانی هرمنوتیک خود قرار میگیرد.
از سویی دیگر در ادبیات مدرن (جنبش های ادبی- هنری آوانگارد قرن بیستم )، سمپتوم هایی دال بر درون گرایی، ارجاع به خود، تأمل و تعمق در نفس ، برون ریزی خود و کندوکاو در لایه های مکتوم ساختِ روانی، قابل کشف و تشخیص است ؛ سمپتوم هایی که در منظومۀ نشانگانی هرمنوتیک خود به مثابۀ یک تکنیکِ خود اعمال ، قرار میگیرد.
طرح مسئله با توجه به آنچه گفته شد پژوهش حاضر بر آن است به این پرسش اساسی پاسخ دهد که چگونه میتوان با استناد به نظریه هرمنوتیک خود، به خوانشی تازه از مدرنیسم ادبی دست یافت ؟ آیا میتوان مدرنیسم ادبی را حاوی سویه ها و سمپتوم هایی از تکنولوژیهای خود (به طور خاص هرمنوتیک خود) دانست ؟ چگونه یک خوانش سمپتوماتیک از مدرنیسم ادبی میتواند سیمای هرمنوتیک خود را در این قسم از ادبیات تشخیص داده و ترسیم کند؟ پاسخ به چنین پرسش - ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1 121 1 Foucault 2 Hermeneutics of the Self هایی اساساً میتواند شکل تازه ای از مطالعات جامعه شناختی ادبیات را پایه ریزی نماید که به ساحتی غیر از تکنیک های تولید (نظریه مارکسیستی متعارف )، تکنیک های سلطه (مکتب فرانکفورت و پساساختارگرایی) و تکنیک های دلالت (نشانه شناسی و ساختارگرایی ادبی) معطوف است .