چکیده:
هدف از انجام پژوه شحاضر بررس ی اثربخشی نمایش درمانی بر کاهش کمرویی و احسا س تنهائی
دانش آموزان دور هی اول دبستان میباشد. روش تحقیق در این پژوهش به شیو ه ی نیمه آزمایشی با طر ح
پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل صور ت گرفت. جامعه ی آماری شامل دانش آموزان دخترو پسر
ابتدایی منطقه احمدآباد بود که در دور ه ی او ل دبستان و درسال تحصیلی ۱۴۰۰ – ۱۳۹۹ در این
منطقه به تحصیل میپردازند و برا ی نمونه گیری از روش هدفمند استفاده گردید؛ بدین صورت که از
میان مدارس ابتدایی در محدوده معرفی شده دو مدرسه به صورت هدفمند ا نتخاب و ا ز میان دانش اموزا ن
دوره ی اول ، ۳۰ دانش آموز به صورت دردسترس مشخص گردیدو به عنوان نمونه اماری در دو گروه ۱5 نفر ه آزمایش و ۱5 نفره ی کنترل قرار گرفتند.گرو ه آزمایش در ده جلسه ی ۱ الی 5 / ۱ ساعته تحت
نمایش درمانی قرارگرفتند. داد ههای حاصل ا ز این پژوهش بااستفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه وتحلیل
قرارگرفت. ابتدا با شاخص های آمارتوصیفی از قبیل میانگین و انحراف استاندارد، توصیف شدند و سپس
از آزمو ن های آمار استنباطی از قبیل آزمو ن های تحلیل کواریانس چندمتغیری ( MANCOVA ) جهت
تفسیر دادهها استفاد ه گردید. یافته های پژوهش حاضر نشان دادند که نمایش درمانی در کاهش کمروئی
و احسا س تنهایی دانش آموزان دور ه اول دبستان موثراست
خلاصه ماشینی:
نام نويسنده مسئول : ساميه سرفراز خباز تاريخ دريافت : ١٣٩٩/١٢/٢٠ چکيده تاريخ پذيرش : ١٤٠٠/٢/٢٨ هدف از انجام پژوهش حاضر بررسي اثربخشي نمايش درماني بر کاهش کمرويي و احساس تنهائي دانش آموزان دوره ي اول دبستان ميباشد.
يافته هاي پژوهش حاضر نشان دادند که نمايش درماني در کاهش کمروئي و احساس تنهايي دانش آموزان دوره اول دبستان موثراست .
هدف از اين پژوهش تاثير نمايش درماني بر روابط بين فردي، سازگاري اجتماعي تنظيم هيجاني بيماران مبتلا به اختلال دوقطبي نوع دوم مي باشد و نتيجه ي به دست آمده از اين قرار بود که بين گروه آزمايش و گروه کنترل در متغير سازگاري اجتماعي اختلاف معناداري وجود نداشت اما متغير هاي روابط بين فردي و مديريت عواطف به طور معناداري ارتقا يافته بودند.
نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داده است که بين ميزان کمبود قاطعيت و نداشتن اعتماد به نفس کودکان پيش دبستاني آموزش ديده با روش نمايش خلاق ودانش آموزان آموزش ديده باروش رايج تفاوت معنادار وجوددارد.
باتوجه به مطالب بالا مساله اصلي در پژوهش حاضر اين است که آيا نمايش درماني در کاهش کمرويي و احساس تنهايي تاثير دارد؟ 2 Herbert,vetink,dipple 3 Shella روش شناسي پژوهش حاضراز نوع نيمه آزمايشي و طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بوده است .
کمتر از ٠/٠١ مي باشد (p٠٠١>) است ، بر اين اساس مي توان گفت دست کم در يکي از متغير هاي وابسته متغيرهاي کمرويي و احساس تنهايي بين دو گروه تفاوت معنا داري وجود دارد براي پي بردن به اين تفاوت تحليل کواريانس چند متغيره انجام گرفت که نتايج حاصل از آن در جدول ٤-٨ درج شده است .