چکیده:
هدف: هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی درمان هیجان مدار بر مولفه های صمیمیت زناشویی زوجهای دانشجو بود.
مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر نیمهآزمایشی از نوع طرح پیشآزمون- پس آزمون با گروه کنترل نابرابر بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین دانشجو در دانشگاه فرهنگیان شهر تهران به تعداد 50 زوج (100 نفر) که به مرکز مشاوره دانشگاه در سال 1396 مراجع کرده اند، تشکیل دادند. با روش نمونهگیری در دسترس، نمونهای شامل 16 زوج در گروه آزمایش و 16 زوج در گروه کنترل از جامعه مذکور انتخاب شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش هیجان مدار قرار گرفتند و گروه کنترل در لیست انتظار ماندند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه صمیمیت (بهرامی و اولیا، 1385) بوده است، با آزمون کوواریانس چند متغیره دادهها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج آزمون نشان داد که درمان هیجان مدار بر میزان صمیمیت زناشویی و مولفه های روانشناختی، مذهبی، اجتماعی-تفریحی، جنسی، عاطفی، عقلانی، فیزیکی و ارتباطی زوجهای دانشجو در سطح آلفای 01/0 موثر بوده است.
نتیجه گیری: براساس یافتهها، رویکرد هیجان مدار میتواند به عنوان یک روش مداخلهای در افزایش صمیمیت زناشویی به کار رود.
Purpose: The aim of this study was to determine the effectiveness of emotion-oriented therapy on the components of marital intimacy of student couples.
Materials and Methods: The present research method was a quasi-experimental pre-test-post-test design with unequal control group. The statistical population included all student couples in Farhangian University of Tehran, consisting of 50 couples (100 people) who referred to the university counseling center in 1396. Using available sampling method, a sample of 16 couples in the experimental group and 16 couples in the control group were selected from the community. The experimental group underwent 8 sessions of 90-minute emotion training and the control group remained on the waiting list. The instrument used was the intimacy questionnaire (Bahrami and Olia, 2006), the data were analyzed by multivariate covariance test.
Findings: The test results showed that emotion-oriented treatment was effective on the level of marital intimacy and psychological, religious, socio-recreational, sexual, emotional, intellectual, physical and communication components of student couples at the alpha level of 0.01.
Conclusion: Based on the findings, emotion-oriented approach can be used as an intervention method in increasing marital intimacy
(
, 
, 
)
