چکیده:
پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر نسبت لپتین به آدیپونکتین و شاخصهای کنترل قندخون در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. از بین مردان مبتلا به دیابت نوع دو 24 نفر (میانگین سنی 71/0±7/48 سال و شاخص توده بدنی 3/3±7/30 کیلوگرم/مترمربع) بهصورت تصادفی در دو گروه تمرین هوازی (12 نفر) و گروه کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. برنامۀ تمرین هوازی بهصورت هشت هفته دویدن، پنج جلسه در هفته بهمدت یک ساعت با شدت 50 تا 75 درصد ضربان قلب ذخیره اجرا شد. در پیشآزمون و پسآزمون، سطوح لپتین، آدیپونکتین، نسبت لپتین به آدیپونکتین، HbA1c، گلوکز پلاسما، انسولین، HOMA-IR و حساسیت انسولین اندازهگیری شد. برای تحلیل دادهها از آزمونهای آماری تحلیل کواریانس و همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد در گروه تمرین هوازی در مقایسه با گروه کنترل، نسبت لپتین به آدیپونکتین و سطوح لپتین کاهش و سطوح آدیپونکتین افزایش معناداری داشت (P 0. 05). به نظر میرسد بهبود نسبت لپتین به آدیپونکتین بهدلیل تاثیر تمرینهای هوازی بر تغییرات مربوط به کاهش BMI و درصد چربی است؛ باوجوداین، مکانیزم بهبود شاخصهای کنترل قندخون احتمالا مسیرهای دیگری غیر از آدیپوکاینها دارد که لازم است بررسی شود.
The aim of this study was to evaluate the effect of eight weeks of aerobic exercise on leptin to adiponectin (L/A) ratio and glycemic control indices in type 2 diabetic patients. Among men with type 2 diabetes, 24 person [mean age (48.7 ± 0.71 years) and BMI (30.7 ± 3.3 kg / m2)] randomly divided into two groups of aerobic exercise (n = 12) and control group (n = 12). The aerobic exercise program was performed as eight weeks of running, five sessions per week, for one hour with an intensity of 50 to 75% of the HRR. Leptin, adiponectin, L/A ratio, HbA1c, plasma glucose, insulin, HOMA-IR and insulin sensitivity were measured in pretest and posttest. Analysis of covariance and Pearson correlation tests were used to analyze the data. The results of the intergroup test showed that plasma leptin levels and L/A ratio decreased and adiponectin levels increased significantly compared to the control group (P 0.05). The improvement in L/A appears to be due to the effect of aerobic exercise on changes in BMI and fat percentage; however, the improvement mechanism of glycemic control indices probably has other pathways than adipokines that need to be studied
خلاصه ماشینی:
دانشیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران تاريخ دريافت: 23/12/1399 تاريخ پذيرش: 02/06/1400 چکیده پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر نسبت لپتین به آدیپونکتین و شاخصهای کنترل قندخون در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد.
به نظر میرسد بهبود نسبت لپتین به آدیپونکتین بهدلیل تأثیر تمرینهای هوازی بر تغییرات مربوط به کاهش BMI و درصد چربی است؛ باوجوداین، مکانیزم بهبود شاخصهای کنترل قندخون احتمالاً مسیرهای دیگری غیر از آدیپوکاینها دارد که لازم است بررسی شود.
از سوی دیگر مشخص شده است، در افراد دیابتی نوع دو تمرینهای منظم هوازی باعث کاهش شاخصهای کنترل قندخون از جمله هموگلوبین گلیکوزیله 1 (HbA1c)و مقاومت انسولین (15) و همچنین بهبود سطوح HbA1c، حساسیت انسولین، BMI و حداکثر اکسیژن مصرفی میشوند (16).
جدول 2- ارتباط بین سطوح آدیپوکاینها و شاخصهای کنترل قندخون با BMI و درصد چربی بعد از هشت هفته مداخله در گروه تمرین هوازی Table 2- Relationship between Adipokine Levels and Glycemic Control Indices with BMI and fat Percentage after Eight Weeks of Intervention in Aerobic Exercise Group {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} r: ضریب همبستگی پیرسون،P: مقدار احتمال، سطح معناداری: P < 0.
Human Performance Research Centre, Department of Sport Science, University of Konstanz, Konstanz, Germany Received: 2021/04/14 Accepted: 2021/08/24 Abstract The aim of the present study was to investigate the effects of different models of transcranial Direct Current Stimulation (tDCS) on risky decision-making in male team sports referees.