چکیده:
تاثیرگذاری مستقیم فلسفه بر معماری از ویژگیهای دوره معاصر میباشد. علیرغم تحقیقات بسیاری که در این زمینه انجام شده است، پیوند بین فلسفه و معماری دانشی است که هنوز جای بحث و تعمق دارد. برای شناخت بیشتر این حوزه، باید به بررسی نظریات پیشگامان این حوزه پرداخت. در این میان یوهانی پلاسما معمار و نظریهپرداز معماری معاصر، نظریات ارزشمندی در حوزه پدیدارشناسی و نقد معماری مدرن دارد. پالاسما در نوشتههای خود اشاره به معماری چندحسی دارد و در آثارش به بررسی میزان تاثیر تمام حواس پنجگانه بر درک انسان از معماری می پردازد. در این پژوهش به تحلیل یکی از مقالات وی تحت عنوان «هندسهی احساس، نگاهی به پدیدارشناسی معماری» پرداخته شده است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی چگونگی تاثیر فرم معماری بر تجربهی فضایی، چگونگی تجربهی یک معماری با کیفیت و چگونگی تبدیل تحلیل پدیدارشناسی به روشی برای بررسی معماری، از دیدگاه یوهانی پالاسما میباشد. در همین راستا به بررسی انگارههای ذهنی، بینایی و اهمیت نور، صدا و سکوت و ... در معماری پرداخته شده است. روش تحقیق مقالهی حاضر، توصیفی- تحلیلی و از نوع کیفی است که به واکاوی اندیشههای فلسفی یوهانی پالاسما در معماری و از طریق مقالهی وی میپردازد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که عینیت هرکدام از وجوه پدیدارشناسی را میتوان در عناصر معماری ایرانی نیز یافت و با بررسی و پرداختن به آثار و اندیشههای فیلسوفانی همچون یوهانی پالاسما میتوان کیفیت فضاهای خلق شده را بالاتر برد و به ایجاد تجربههای فضایی دست یافت.