چکیده:
سنتهای الهی از مباحث فراموش شدهای است که جای آن در پژوهشهای کلامی خصوصا مباحث مربوط به بیماری کرونا و جهان پساکرونا خالی است. نوشتار حاضر تلاش کرده است با مراجعه به متون دینی و بهرهمندی از روش کتابخانهای در گردآوری اطلاعات و روش توصیفی تحلیلی در استنتاج دیدگاه و روش اجتهادی در کارکردها و برآیندها و استمداد از سنن الهی به این پرسش پاسخ گوید که در بلاهای عمومی و از جمله بیماری کرونا امام زمان(عج) چه نقشی دارد؟ از سویی عالم بر اساس سنتهای الهی اداره میشود که استثناناپذیر است و از سویی دیگر آن حضرت در سلسله علل غایی و فاعلی عالم قرار دارد. نقش فیضرسانی عام و خاص امام زمان(عج) را نیز باید در شبکهای از سنتهای الهی دید؛ یعنی امام در این منظومه به ایفای نقش میپردازد. بر اساس همین نظام، در دفع یا رفع بلا باید اولا از اسباب مادی استفاده شود؛ اگرچه کارکرد اسباب مادی در دفع یا رفع عامل معنوی بلا، دائمی و همهجانبه نیست؛ ثانیا؛ تاثیر عوامل معنوی در قالب سنت مشروط و مطلق تحقق میپذیرد که در اولی وجود شرط و در دومی وجود مصلحت محوریت دارند و نقش حضرتش را باید در این قالب دید.
خلاصه ماشینی:
نوشتار حاضر تلاش کـرده اسـت بـا مراجعـه بـه متـون دينـي و بهـره منـدي از روش کتابخانـه اي در گـردآوري اطلاعات و روش توصيفي تحليلـي در اسـتنتاج ديـدگاه و روش اجتهـادي در کارکردهـا و برآيندها و استمداد از سنن الهي به ايـن پرسـش پاسـخ گويـد کـه در بلاهـاي عمـومي و از جمله بيماري کرونا امام زمان (عج ) چه نقشي دارد؟ از سويي عالم بر اساس سنت هاي الهي اداره ميشود که استثناناپذير است و از سويي ديگر آن حضرت در سلسله علل غايي و فاعلي عالم قرار دارد.
بـراي در امـان مانـدن از بـلا پناهگاه مشترکي بين خداپرستان و ماديون وجود دارد که هـر دو بـه صـورت مسـاوي از آن استفاده ميکنند و آن عبارت است از: سنن و قـوانين تکـويني و طبيعـي؛ مـثلا ايـن قـانون و سنت الهـي اسـت کـه دارو و درمـان پناهگـاهي بـراي نجـات همـۀ انسـان هـا از مريضـيهـا (مجلسي، ١٤٠٣، ج ٥٩، ص ٦٦)، کار و تلاش پناهگاهي براي نجات از بلاي فقر باشـد (حـر عاملي ، ١٤٠٩، ج ١٧، ص ٤١)؛ يعني هر ملتي، خداپرست باشد يا نباشد، در صورتي که کـار و تلاش نمايد، از بلاي فقر نجات مييابد و اگر از دارو استفاده نمايد، شفا پيدا ميکند.
براين اساس ، در پاسخ به پرسش اصلي ميتوان اين گونـه گفـت کـه قـرار نيسـت امـام زمـان (عج )، نظام اسباب و مسببات را به هم بريزد، همان گونـه کـه دأب و سـنت خـدا نيـز چنـين چيزي نيست ؛ لذا ممکن است خود امام نيز که جزئي از همين عـالم اسـت بـه بيمـاري مبـتلا شود و براي شفاي خود از بيماري يا دفع آن از همين اسباب مادي استفاده کند.