چکیده:
بیماران افسرده جزو گروه‌هایی هستند که درمان کافی را دریافت نمی‌کنند و تنها نیمی از آنها بهبود می‌یابند. به نظر می‌رسد مدیریت موثر افسردگی نیازمند توجه بیشتر به ترجیحات بیماران، نیازهای درمانی آنها و در نهایت بکارگیری بسته‌های درمانی جامع‌تر برای به حداکثر رساندن مشارکت بیمار و بهره‌گیری کافی از درمان است . هدف از این مطالعه اجرای یک بسته درمانی آمیخته بر بهبود علایم افسردگی بود. برای این منظور طی یک پژوهش نیمه‌آزمایشی، با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون 65 نفر از زنان با تشخیص افسردگی، به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در 4 گروه (شناختی، بین فردی، سیستمی و آمیخته) 15 نفره گمارده شدند. هر گروه یک مداخله درمانی را به مدت 12 جلسه 2 ساعته دریافت کردند. تمامی شرکت کنندگان قبل و پس و سه ماه بعد از اجرای مداخلات، از نظر میزان افسردگی ارزیابی شدند. نتایج تحلیل کوواریانس تک‌متغیری یک‌راهه و تحلیل واریانس مختلط با اندازه‌گیری مکرر نشان داد بین چهار گروه در مرحله پس آزمون و پیگیری، از نظر کاهش علایم افسردگی تفاوت معنادار وجود دارد. بسته درمان آمیخته افسردگی بر بهبود علایم افسردگی در کوتاه مدت و بلندمدت موثر است.
The present study aimed to implement a mixed treatment package to reduce depressive symptoms. The research method was a quasi-experimental design, pretest-posttest, and follow up with a control group. The study's statistical population consisted of depressed women who had been referred to Atieh Medical Center in Tehran in 2019-20. The sample of the present study consisted of 60 individuals who were diagnosed as depressed patients. These individuals were randomly assigned to four groups. Each group received one type of therapeutic intervention for 12 sessions of 90 minutes. The Instrument of the study included: Beck Depression Inventory-II, 1988. The data were analyzed by Mixed analysis of variance and repeated measurement. The results showed that there was a significant difference between reducing depressive symptoms in four groups. It can be concluded that a mixed treatment package is effective in reducing depressive symptoms in the short and long term.
خلاصه ماشینی:
در اين مطالعه با آميختن مدل لوينسون و همکاران (١٩٨٤)، درمانهاي شناختي، بين فردي و سيستمي نوعي بسته درماني آميخته براي بهبود علايم افسردگي طراحي و مورد مطالعه مقدماتي قرار گيرد.
Beck Depression Inventory (BDI) پروتکل درمان بين فردي افسردگي (ويسمن و مارکوويتز (١٩٩٤) و پروتکل زوج درماني سيستمي - رفتاري افسردگي کرو و ريدلي (٢٠٠٠)، استفاده شد.
بررسي وضعيت خلقي ، تعيين اهداف جلسه ، مرور مطالب از زبان بيمار جهت زمينه سازي براي آشنايي و درک بهتر برنامه درماني ، تقويت برنامه درماني در چارچوب مثالهاي واقعي تر زندگي بيمار، تاثير منفي تعامل ابعاد شناختي ، بين فردي ، سيستمي معيوب بر نحوه رفتارهاي ٦ مقابله اي، روابط بين فردي و انتخاب روشهاي کارآمد در رويارويي با موقعيت هاي استرسزا، تن آرامي، معرفي بيماري افسردکي به عنوان يک موقعيت استرسزا، گرفتن مثالهاي متعدد از بيمار براي جاانداختن اين ترکيب يکپارچه و چگونگي اثرگذاري آنها در حين رويارويي فرد با مسايل مختلف ، اشاره به نقش بيمار بر اصلاح و جلوگيري از تداوم الگوهاي تعاملي چهارگانه مخرب، جمع بندي جلسه و بازخورد.
The combination of psychotherapy and pharmacotherapy in the treatment of adult depression: A comprehensive meta- analysis, Journal of Evidence-Based Psychotherapies, 15(2),147-168.
The sequential integration of pharmacotherapy and psychotherapy in the treatment of major depressive disorder: A meta-analysis of the sequential model and a critical review of the literature.
Effectiveness of the Coping With Depression (CWD) course for older adults provided by the community-based mental health care system in the Netherlands: a randomized controlled field trial, International Psychogeriatrics,18(2), 307–325.
Therapist effects in psychotherapy: A random-effects modeling of the National Institute of Mental Health Treatment of Depression Collaborative Research Program data.
interpersonal psychotherapy for adult depression: follow-up of a randomized controlled trial, Psychological Medicine, 45,1– 9.
(
, 
, 
)
