چکیده:
امروزه با پیشرفت علم ، روش های نوینی در عرصه پزشکی جهت شناسایی و
تشخیص و همچنین درمان بیماری ها کشف و بکار گرفته می شود . یکی از
روش های نوین در عرصه پزشکی استفاده از انواع پرتوها در طیف ها مختلف
می باشد که این مسئله باعث تحول عظیم در این عرصه گردیده است و بسیاری
از امراض ناعلاج گذشته براحتی قابل تشخیص و درمان قرار گرفته اند . ولی
آنچه که در درمان بیماری ها، جزء غیرقابل اجتناب می باشد عوارض ناشی از
داروها و روش های درمانی می باشد، که از این موضوع پرتودرمانی و پرتو
پزشکی مستثناء نبوده و در بسیاری از موارد غیر قابل اجتناب بوده و بیمار با
پذیرش آن خطرات، تلاش در جهت رهایی از درد بیماری دارد.
در جبران خسارات تکیه بر یک نظریه کار صحیحی نبوده و در هر مورد
باید از نظریه یی معقول ، که هدف جبران کامل خسارت را هم برآورده می کند،
بهره جست . آنچه که در این نوشتار بدان پرداخته شده است بطور کلی درمورد
جبران خسارات می باشد، نایل آمد.
ما در این نوشتار برآنیم که مسئولیت مدنی پزشکان و کادر درمانی ناشی از
بکارگیری پرتوها پرداخته و این مسئولیت را واکاوی کرده و به ابعاد مختلف
آن بپردازیم . از این جهت ابتدا به ماهیت این مسئولیت می پردازیم و سپس به
جایگاه قاعده اقدام در مسئولیت پزشکی اشاره نموده و در پایان به نحوه کشف
رابطه سببیت و جبران خسارات بیماران خواهیم پرداخت
زیان های ناشی از پرتوها در حالت های مختلف بوده است . که همین موضوع
نیز بر چند نظریه استوار گردیده است . بطور مثال در مورد خسارات وارده به
بیماران ناشی از عوارض پرتوهای درمانی ، نظریه فرض تقصیر حاکم بوده
است، که همین موضوع در صورتی که با مسئله سبب مجمل و یا ناشناس
مواجه گردد ، لاجرم باید از نظریه های مطروحه درآن باب استفاده نمود . و در
صورتی که آسیب وارده ناشی از معیوب بودن منبع پرتوزا باشد ، می توان از
نظریه تضمین ایمنی استفاده کرده و بدین طریق به هدف و مقصود خود که