چکیده:
سابقه و هدف: مبنای طب سنتی ایران بر پایۀ مزاج‌‌شناسی است. مزاج به عنوان یک فاکتور قابل‌توجه در ویژگی‌های فردی انسان‌هاست. هدف این پژوهش مقایسۀ مزاج‌های گرم و سرد با توان هوازی بوده است.
مواد و روش‌ها: تحقیق به روش توصیفی روی تعداد۹۰ داوطلب مرد سالم ۱۸ تا ۲۲ ساله با استفاده از یک پرسشنامۀ استاندارد مزاج آنها تعیین شد و به ۶ گروه دم، بلغم، سودا، صفرا، گرم و سرد تقسیم شدند. میزان توان هوازی این افراد با آزمون پله کوئین مورد قضاوت آمار قرار گرفت.
یافته‌ها: حداکثر اکسیژن مصرفی در آزمون مورد نظر در گروه‌های دم با سودا، بلغم با صفرا تفاوتی معنادار وجود داشت (p=۰. ۰۱). این تفاوت معنادار در افراد گرم‌مزاج و سردمزاج هم دیده شد (p=۰. ۰۱). توان هوازی گروه‌ها از لحاظ آماری نسبت به هم تفاوت معناداری داشت (۰. ۰۱p).
نتیجه‌گیری: به‌‌نظر می‌رسد توان هوازی افراد سوداوی نسبت به دموی‌ها و بلغمی‌‌ها نسبت به صفراوی‌ها و در نهایت افراد سردمزاج نسبت به افراد گرم‌مزاج بیشتر باشد.
Background and Purpose: Traditional medicine in Iran is based on Temperamentology. Temperament is a significant factor in the individual characteristics of humans. The purpose of this study was to compare warm and cold temperaments with aerobic power.
Methods and Materials: A descriptive study was conducted on 90 healthy volunteer men aged 18 to 22 years old using a temperament standardized questionnaire. They were divided into 6 groups: sanguine, phlegmatic, melancholic, choleric, warm and cold. The aerobic power level of these subjects was judged by the Queen Stair test.
Results: The maximum oxygen consumed in the test was significantly different when contrasting sanguine group with melancholic group, and phlegmatic with choleric group (p=0.01). This significant difference was also observed in warm and cold tempered people (p=0.01). The aerobic power of the groups was statistically significantly different with each other (p
Conclusion: It seems that the aerobic power of melancholic people is more than those of sanguine people and phlegmatic people more than choleric people and ultimately cold-tempered people more than warm-tempered people.
(
, 
, 
)
