انقلاب احوال اتابیک مقاله

"و خواجه اعظم مدتها از شرم حضور روی بر او ترش نمیکرد و مسئولش به اجابت‌ میرسانید و رسم معمول اتابیک این بود که من و چند تن از خواص او در سنوات،خوب‌ ملتفت شده بودیم اگر در دل از طرف شاه آن روز نشاط و انبساطی داشت مسئول هرکس‌ به اجابت قرین بود و اگر از طرف شاه و رقیبان درباری خود ملالتی در خاطرش بود روزگار آن وارد و درخواست‌کننده با یوم بؤس نعمان بن منذر مصادف شده و تقریبا به نیستی‌ و بدبختی حال او قرین میشد. اتفاقا روزی برسید که یوم بؤس بود تا بقچه فرامین‌ و احکام بر زمین بنهاد نخست به فحش‌های آبدار و سپس بضرب و لگدکوب شخصی و دگر ببانگ زدن بر خادمان و کشیدنش از اطاق،مجلس خاتمه یافت و خواجه از غضب بر زمین‌ نمی‌نشست و در کاخ قدم زده و دشنام میداد."