چکیده:
در بررسی صورتهای مختلف گفتهپردازی در متون پل والری» نویسنده و شاعر فرانسوی قرن بیستم»
و یدالله رویایی» شاعر معاصر فارسیزبان» از یک سی با خصوصیت گفتمانهای این دو شاعر مواجه
میشویم که بیشتر با کنشگر «من» بیان شدهاند وی از سوبی دیگر, با ویژگیهای ادراکی و احساسی در
گفتهپردازی» که بر خواننده تحمیل میشود. پیکرة موردمطالعه در این مقاله پارک جوان والری و اشعار
دفتر شعر من گذشته امضا از یداه رویایی است. تحلیل استراتژیهای مختلف بیش و ادراک در آثار
این دی با روشنگری نظریههای نشانه-معنا شناسی» وابسته به نظریة اتصالات و انفصالات در گفتمان و
نمودهای گفتهپردازانه است. هدف از مقاله آن است که نشان دهیم تمام گفتمان تحت کنترل ضمیر
«من» است. «من» شاعر در هر دو مورد دچار تکثر است و میان صورثهای مختلف گفتهپردازی در
جستوجوی یکه موضوع ارزشی - که همان «هویت» است - رقابت وجود دارد. «خود» در حال تغییر
و تحول و نو شدن است و برای رسیدن به «هویت» صورتهای مختلف گفتهپردازی با هم درگیر
میشوند و در گفتمان تنش به وجود میآورند. شایان ذکر است این امر در گفتمان والری پیچیدهتر از
گفتمان پدالله رویایی است.
خلاصه ماشینی:
در اشـعار يـدالله رويـايي ، بـه ويـژه در مجموعة من گذشته امضا که موضوع اين مقاله است ، نيز ضمير کاربرد گستردة «من » به خوبي نمايان است ولي رويايي به جاي ضمير تأکيدي يا ضمير مفعولي اصطلاح «علائمي از من » را به کار مي برد و آن را اين گونه توضيح مي دهد: «پس آنچه براي من امضـا افشـا مي کند، علائمي از من است که در لحظة امضا از من سر مي روند و نه خود من ، محصـول آشنايي من با چيزي است که در بالاست ، ولي در پايين مرا آشنا با چيزي غيرمنتظر مي کند که در من بوده است و علامتي از من بوده است .
تحليل نمودهاي گفته پردازي والري و رويايي امکان مي دهد تا با دو نظريه اي که برتران با هم تلفيق کرده است ، پويايي کلام اين دو شاعر را نشان دهـيم : برتـران ، از ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1.
بـه همـين دليـل ، نمي توان جايگاه ثابت و تعريف مشخصي از ضمير «من » در آثار اين دو در نظر گرفـت ولي از ديدگاه نشانه ـمعناشناختي مي توان گفت کـه «مـن »، در عـين حـال ، هـم سـوژة پراگماتيک (کنشي ) است هم شناختي و هم احساسي ؛ سوژة کنشـي اسـت زيـرا عمـل «ديدن » را انجام مي دهد: طبيعت را ديدن ، خود را ديدن ، خود را در حـال تغييـر ديـدن ، بيرون از خود را ديدن .