چکیده:
هدف: زمانبندیهای گوناگون تمرینات کششی تقویتی میتواند تأثیرات متفاوتی بر وضعیت سندرم متقاطع تحتانی افراد داشته باشد. هدف از این پژوهش مقایسه اثر زمانبندی هشت هفته برنامه تمرینی با دو الگوی متفاوت کششی تقویتی بر تغییرات وضعیت سندرم متقاطع تحتانی بود.
روش ها: در این مطالعه نیمهتجربی، سیصد نفر از دانشجویان دختر 19 تا 25 سال دانشگاه گیلان با استفاده از روش نمونهگیری غیرتصادفی برای نمونه اولیه انتخاب شدند. این افراد برای تشخیص لوردوز کمری با روش آزمون نیویورک ارزیابی شدند. از میان این افراد، 120 نفر که هایپرلوردوزیس داشتند و با خطکش منعطف جهت اندازهگیری دقیق قوس کمری مجدد ارزیابی شدند. در پایان 45 نفر که زاویه انحنای بیش از 45 درجه داشتند، مبتلا به لوردوز کمری تشخیص داده شده و انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه پانزده نفری قرار گرفتند. گروه شماره یک اجرای تمرینات با فاصله زمانی، گروه شماره دو اجرای تمرینات به صورت همزمان و گروه شماره سه گروه کنترل بود. برنامه تمرینی شامل هشت هفته، هفتهای سه جلسه و هر جلسه شصت دقیقه تمرینات اصلاحی بود. برای تحلیل دادهها از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه استفاده شد. تحلیل آماری با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 20 صورت گرفت.
یافته ها: تفاوت بین تمرینات با فاصله و گروه کنترل معنادار بود (0/30=P)، در حالی که بین تمرینات گروه همزمان و گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد (0/68=P).
نتیجه گیری: بر اساس یافتههای این تحقیق، انجام تمرینات کششی و تقویتی با فاصله زمانی نسبت به انجام همزمان این تمرینات تأثیر بیشتری بر کاهش لوردوز کمری دارد.
Objective: Different timing of performing stretching and strengthening exercises can have different effects on the condition of Lower Crossed Syndrome (LCS). This study aims to compare the effects of eight-week training using stretching and strengthening exercises intermittently and simultaneously on the status of LCS in female college students.
Methods: In this quasi-experimental study, the study population consists of 300 female students of Guilan University aged 19-25 years. To assess LCS, the New York Posture Rating tool was used. 120 patients who had hyperlordosis were re-evaluated using flexible ruler for precise measurement of LCS. Finally, 45 students with a lumbar curvature angle of >45 degrees were selected and randomly divided into three groups of intermittent training (n=15), simultaneous training (n=15), and control (n=15). The training program consisted of corrective exercises for 8 weeks, 3 sessions per week, each for 60 minutes. One-way ANOVA was used for data analysis in SPSS v. 20 software
Results: The difference between the intermittent training and control groups was significant (P=0.30), while no significant difference was observed between the simultaneous training and control groups (P=0.68).
Conclusion: Performing stretching and strengthening exercises intermittently has a greater effect on reducing LCS than performing these exercises simultaneously.