چکیده:
کشور ایران برای داشتن آینده ای شکوفا و روشن، نیازمند جوانان بانشاط و توانمندی است که در دانشگاهها و مراکز علمی در حال تحصیل هستند. توجه به نیازها و دغدغه های جوانان در زندگی بخصوص در دوران دانشجویی می تواند در ادامه مسیر به آنها کمک شایانی کند و آنچه مهم و ضروری است نیاز جدی جوانان به آموزش و آشنایی آنان با سبک زندگی ایران و اسلامی است. از این رو پژوهش حاضر با هدف شناسایی مولفه های سبک زندگی اسلامی – ایرانی در میان دانشجویان در میان دو گروه از دانشجویان استان تهران و نخبگان حوزه های گوناگون از جمله دینی، اجتماعی، فرهنگی ، اقتصادی، ادبی و... که درنیمسال دوم 95/96 به تحصیل اشتغال داشته اند انجام پذیرفته است. که تعداد آنها 140000نفر می باشد و بر اساس فرمول کوکران برای جامعه محدود 384 نفر به عنوان نمونه آماری تعیین گشت که در نهایت 400 پرسشنامه به صورت تصادفی ساده توزیع گردید. داده های این پژوهش به صورت میدانی و با پرسشنامه جمع آوری شد. نتایج حاصل از تحلیل با نرم افزار اس.پی. اس.اس نشان داد که 11 مولفه به نام های شاخص های اخلاق، خانواده، پایگاه اجتماعی، باور، عبادی، مالی، اوقات فراغت، سلامت، تفکر و تعقل، امنیتی-دفاعی و مناسبت مذهبی وجود دارد که در سبک زندگی اسلامی – ایرانی روزمره ی دانشجویان به کار می‌رود.
خلاصه ماشینی:
نتايج حاصل از تحليل با نـرم افـزارspss نشان داد که ١١ مولفه با عناوين شاخص هاي اخلاق، خانواده، پايگاه اجتماعي ، باور، عبادي ، مالي ، اوقات فراغت ، سلامت ، تفکر و تعقل ، امنيتي - دفاعي و مناسبت مذهبي وجود دارد که در سبک زندگي اسلامي - ايراني روزمره ي دانشجويان به کار مي رود.
com ١- بيان مسئله سبک زندگي يکي از مفاهيم علوم اجتماعي است که اگر چه در دهه هاي اول ظهور جامعه شناسي توسط صاحب نظراني همچون: وبر، زيمل و آدلر به کار رفته است ، اما اکنون در آغاز هزارة سوم به واسطۀ فردي شدن بسياري از جنبه هاي عيني زندگي، مورد توجه جدي قرار گرفته است .
از طرفي مي توان اين گونه بيان داشت که سبک زندگي محصول نظام مند منشي است که از خلال رابطۀ دو جانبۀ خود با رويه هاي منش درک ميشود و تبديل به نظام نشانه هايي مي گردد که به گونه جامعه اي مورد ارزيابي قرار گيرد، چنانچه بورديو در عبارت فوق نيز اشاره مي کند مصرف به منزلۀ نظامي از نشانه ها و نماد ها مطرح است که کار کردهايي چون تمايز گذاري اجتماعي دارد (شالچي، ١٣٨٦).
ذوالفقاري (١٣٨٩) به بررسي تأثير عوامل اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي بر سبک زندگي و الگوي مصرف افراد در شهر تهران پرداخت و نشان داد که بين ميزان درآمد، آگهي هاي تبليغاتي تلويزيون و ماهواره، نوع طبقه اجتماعي (بالا، پايين ، متوسط ) و پايگاه اجتماعي با مصرف گرايي رابطه معناداري وجود دارد.
(
, 
, 
)
