چکیده:
چکیده قضات اداری که در ادارات فدرال و ایالتی خدمت میکنند، برخلاف بخشهای جداگانه و مستقل از دولت و (در مقایسه با) انواع کارکنان دولت [از سایر متولیان] بیشتر بحثبرانگیزند و البته کمتر بررسی شدهاند. اکثر مراجعهکنندگان به دادگاههای اداری، به مستقل نبودن قضات آن اعتراض کردهاند. براساس انتقادات آنها، علت این که قضات اداری در معرض تأثیرات سیاسی قرار میگیرند و نمیتوانند قضاوتی بیطرفانه داشته باشند، عضویت این قضات در تشکیلاتی با منافعی مسلّم برای آنها در پروندهها و ارزیابی شدن توسط همین تشکیلات است. در ایالات متحده آمریکا، رویکردهای متنوعی برای پرداختن به این مسئله به خدمت گرفته شده است؛ در سطح فدرال، کنگره از برخی از قضات اداری در برابر ارزیابیِ اداره، حمایت قانونی میکند. از طرف دیگر، بیشتر ایالات از رویکرد استقلال سازمانی بهره میگیرند که قضات اداری را در ادارات جداگانهای قرار میدهد که به دادرسی اداری اختصاص یافتهاند. این پژوهش از طریق یک نظرسنجی ملی که دویست و پنجاه قاضی اداری در آن شرکت کردهاند، درک آنها را از استقلال قضائی و ثبات رأی میسنجد. این بررسی نشان میدهد که آن دسته از قضات اداری که در ادارات مستقلی به نام هیأتهای مرکزی خدمت میکنند، سطح بیشتری از استقلال قضائی را گزارش کردهاند. همچنین آنها اطمینان بیشتری دارند که حکم شان نقض نخواهد شد. پیامدهای نظری این تحقیق برای مدیریت عمومی/دولتی و پژوهشگران حقوق اداری بهخصوص آنها که دغدغه سیاسی شدن وظایف اداری را دارند، به شدت درخور توجه است.
Administrative judges, who serve in state and federal agencies, as opposed to a separate branch of government, are an understudied, and occasionally controversial, type of public administrator. Many who find themselves in administrative courts protest the agency judge’s lack of independence. According to critics, because agency judges are members of and often evaluated by the very agency with a vested interest in the case, they are subject to political influence and cannot possibly be an impartial arbitrator. In the United States, various approaches to addressing this concern have been employed. At the federal level, Congress grants some administrative judges statutory protections from agency evaluation. Most states have utilized an organizational independence approach by placing administrative judges in separate agencies dedicated to administrative adjudications. Via a national survey returned by 250 agency judges, this study compares perceptions of judicial independence and decisional confidence. It finds that administrative judges serving in independent agencies (known as central panels) report higher levels of judicial independence and more confidence their rulings will not be overturned. The theoretical implications are significant for public administration and administrative law scholars, especially those concerned about the
خلاصه ماشینی:
از مقايسه پاسخ هاي دريافتي از قضات اداري اين امر روشن مي شود که قضات ايالتي هيأت مرکزي نسبت به قضات فدرال موضوع قانون آئين دادرسي اداري که از حمايت قانوني در برابر ارزيابي اداره بهرهمندند، رضايت بيشتري از استقلال قضائي خود گزارش داده اند.
به طور خاص نيز، درک قضات از استقلال قضائي و ثبات رأي خويش بررسي خواهد شد؛ براي مثال اين موضوع که آيا عواملي مانند حمايت قانوني در مقابل ارزيابي يا استقلال سازماني ، تأثيري در چگونگي سنجش قاضي از استقلال قضائي و ثبات رأي خود دارد؟ اين (گونه ) سؤالات طي ارزيابي و پرسشنامه اي در سطح ملي که به قضات مختلف در ادارات فدرال و هيأت هاي مرکزي ايالتي ارسال شده است ، پاسخ داده شد.
نتيجه دوم آنکه قضات تحت حمايت هاي قانوني در برابر ارزيابي 2- Administrative Procedure Act (APA) اداره ، يعني قضات مشمول قانون آئين دادرسي اداري ،٣ به طرز شگفت آوري ، کمترين حد رضايت از استقلال و ثبات در رأي هايشان را گزارش نموده اند.
S Department of Homeland Security (DHS) 31- Office of Immigration Litigation (OIL) ٣- جنبش هيئت مرکزي ايالتي ايالت ها هم از همان قضات اداري استفاده مي نمايند که از اختيارات مشابه قاضي فدرال اداري برخوردار هستند؛ اما اکثر ايالات براي پاسخ به معضل ضعف استقلال قضائي، به جاي تکيه بر حمايت هاي قانوني ، رويکرد ساختار سازماني را انتخاب نمودهاند.