چکیده:
در رویکردهای غیر رده شناختی منابع مختلف، بدون توجه دقیق به اجتماع متراکم و متکثر گویشوران غرب کشور، گونه ی زبانی دوبیتیهای باباطاهر، غالباً، لری، کردی و لکی دانسته شده است. یعنی یکی از زبانهای ایرانیِ غربی، که خود به دو شاخه ی شمال غربی و جنوب غربی تقسیم شده اند و درباره ی وجوه اشتراک و افتراق آنها اختلافاتی هست. در این جستار پس از نگاهی گذرا به پیشینه ی بحث و بیان مسأله، زبانهای مورد مناقشه از منظر رده‌شناسی، تفکیک، و سپس با نگاهی سبک شناسانه به بسامد برخی عناصر یا مولفه های زبانی، از قبیل ساختار ارگتیو، تمایز افعال و... امکانِ تعلق دوبیتهای باباطاهر به یکی از این گونه های کهن زبانهای ایرانی بررسی می‌شود. نتایج این بررسی ها قرابت بیشتر این اشعار به زبان لکی را نشان می دهد که از زبانهای رایج در میان بخشی از بومیان همدان و لرستان در طول تاریخ نیز بوده است.
In non_ typological approaches in various sources, the language used in used in Babatahers' quatrains has often been considered to be Lori, Kurdish and Laki. This is without paying close attention to the both dense and plural community of speakers in western Iran. Those afore-mentioned languages belong to Western Iranian languages which are themselves divided into North-western and South-western branches about whose similarities and differences there are controversies. In this essay, after reviewing the literature and stating the problem, the above-mentioned languages are studied based on a typological and differentiated approach We have also tried to study the possibility of these Quatrains belonging to one of these ancient Iranian languages. This has been done with a stylistic view on the frequency of some linguistic elements like the ergative structure and verbal differentiation. The results revealed the affinity these poems show with Laki, the language spoken amongst the natives of Hamedan and Lorestan both in the present and past.
(
, 
, 
)
