حقیقت؛ قطعات شکسته ی آیینه: نگاهی به نمایش «چهار حکایت از چندین حکایت رحمان» مقاله

"نادری در این نمایش آیینه‌ای از حقیقت را در برابر ما قرار می‌دهد، آیینه‌ای که شکسته شده، قطعات‌اش پراکنده و جابه‌جا شده، نقض، تحریف و عکس گشته و اکنون در قالب چهار حکایت بیان می‌شود، هیچ‌کدام از این روایت‌ها کامل نیست،‌هر فردی از ظن خود وقایع را تعریف می‌کند، نقض هر حکایت توسط دیگری دلیل بر صحت مدعای آن فرد نیست،‌حتی حکایت چهارم که توسط خالو مندال بیان می‌شود ـ که چون دانای کل داستان عمل می‌کند، در تمام صحنه‌های نمایش حضور فیزیکی دارد و در عین حال از حادثه‌ای باخبر است که در آن حضور نداشته است ـ نیز در کنار سه حکایت (مطیر، حسون و رشید) جزئی از یک کل را تشکیل می‌دهد، که می‌تواند تنها بخش‌هایی از حقیقت را در خود جای داده باشد. » گرچه در پایان گرفتار شعارزدگی می‌شود و نویسنده می‌کوشد تکلیف همه‌ی آدم‌هایش را به نوعی روشن کند، بدریه بازمی‌گردد تا سقوط و دربه‌دری‌اش به نمایش گذارده شود و از میان حرف‌های عباسو درباره‌ی تصادف جاده می‌توان حدس‌هایی درباره‌ی عاقبت مطیر و حسون که راننده‌ی بیابان هستند، زد، نمایشی موفق از نظر متن و اجرا است که نشان از تبحر و تجربه‌ی نادری در این عرصه دارد."