چکیده:
علم و فناوری به مثابه اصلی ترین نهاده تولید در کاهش هزینه ها و افزایش بهره وری شناخته میشود. در همین ارتباط، سیاست های اقتصادی در جهان امروز از خطمشی تولید محوری به سوی سرمایه محوری و بهبود کارامدی و کارایی شاخص های اقتصادی از طریق دانش و پژوهش حرکت کرده است. از این رو، در پژوهش حاضر به بررسی مقایسه ای میان اقتصاد مالی-فناوری و سیاست های اشتغالزایی در شهرداری تهران و شهرداری های کشورهای خاورمیانه پرداخته شده است. شاخص های مورد بررسی در اقتصاد فناوری در این پژوهش، شامل چهار حوزه ی کارکرد سیستم اقتصادی، نرخ آموزش، نرخ دانش و تکنولوژی ارتباطات-اطلاعات می باشد که در بازه ی زمانی 2000 تا 2019 بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که سیستم اقتصادی در قالب صادرات کالا-خدمات و تکنولوژی ارتباطات-اطلاعات تاثیر معناداری بر سیاست های اشتغالزایی شهرداری تهران در بازهی زمانی مذکور داشته اند؛ به گونه ای که همبستگی مثبتی میان تقویت سیستم اقتصادی و تکنولوژی ارتباطی با افزایش اشتغال مشاهده می شود. در سوی دیگر، دو حوزهی آموزش و دانش در بازهی زمانی 19 ساله، تاثیر معناداری بر سیاست های اشتغالزایی و در نتیجه، افزایش کمی و بهره وری نیروی کار نداشته است. همچنین، تحلیل آینده پژوهانه نشان داد که شهرداری تهران در افق زمانی 2025 از نظر زیرساخت های مالی و فناوری در رتبه چهاردهم کشورهای اسلامی خاورمیانه و پایین تر از حد متوسط جهانی قرار خواهد داشت.
Science and technology are known as the main inputs of production in reducing costs and increasing productivity. In this regard, economic policies in the world today have moved from a production-oriented policy to a capital-oriented one and to improve the efficiency and effectiveness of economic indicators through knowledge and research. Therefore, in the present study, a comparison between financial-technology economics and employment policies in the municipality of Tehran and the municipalities of Middle Eastern countries has been investigated. The indicators studied in technology economics in this research include four areas of economic system functioning, education rate, knowledge rate and information-communication technology, which have been studied in the period 2000 to 2019. The results show that the economic system in the form of exports of goods-services and communication technology-information had a significant impact on employment policies of Tehran Municipality in the mentioned period; There is a positive correlation between strengthening the economic system and communication technology with increasing employment. On the other hand, the two areas of education and knowledge over a period of 19 years have not had a significant impact on employment policies and, as a result, a small increase in labor productivity. Also, futuristic analysis showed that Tehran Municipality in the time horizon of 2025 in terms of financial infrastructure and technology will be ranked 14th in the Islamic countries of the Middle East and below the global average.
خلاصه ماشینی:
از اين رو، در پژوهش حاضر به بررسي مقايسه اي ميان اقتصاد مالي-فناوري و سياست هاي اشتغال زايي در شهرداري تهران و شهرداريهاي کشورهاي خاورميانه پرداخته شده است .
شاخص هاي مورد بررسي در اقتصاد فناوري در اين پژوهش ، شامل چهار حوزه ي کارکرد سيستم اقتصادي، نرخ آموزش ، نرخ دانش و تکنولوژي ارتباطات -اطلاعات ميباشد که در بازه ي زماني ٢٠٠٠ تا ٢٠١٩ بررسي شده است .
در سوي ديگر، دو حوزه ي آموزش و دانش در بازه ي زماني ١٩ ساله ، تاثير معناداري بر سياست هاي اشتغال زايي و در نتيجه ، افزايش کمي و بهره وري نيروي کار نداشته است .
با توجه به اهميت اقتصاد مالي-فناوري و تاثير فزاينده ي آن در سياست هاي اشتغال زايي، تحقيق حاضر به بررسي موردي آن در شهرداري تهران و شهرداريهاي کشورهاي منتخب خاورميانه (بازه ي زماني ٢٠٠٠ تا ٢٠١٩) پرداخته است .
(به تصویر صفحه رجوع شود) شکل ٢: مدل هاي خطي (سنتي) و ابداع و نوآوري Source: Hillman (2012) 1- Knowledge society رويهم رفته ، ميتوان ٩ ويژگي مهم و اثرگذار براي اقتصاد فناوري در ارتباط با سياست هاي اشتغال زايي برشمرد (ناظمان و اسلاميفر، ١٣٨٩: ١٩١)؛ ١.
جدول ٤: نتايج برآورد آينده پژوهانه ي مدل تاثير شاخص هاي اقتصاد فناوري بر سياست هاي اشتغال زايي شهرداري تهران در بازه ي زماني ٢٠٢٥ آماره ي t ضرايب متغيرهاي توضيحي (به تصویر صفحه رجوع شود) (منبع : يافته هاي تحقيق ) نتايج تحليلي نتايج حاصل از آزمون هاي F و هاسمن بر اساس داده هاي جدول ٤، از اين قرار است که ؛ ١.