چکیده:
هدف: این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی درمان تعاملی(والدـ کودک) بر استرس والدگری، خودتنظیمی هیجانی و پرخاشگری کودکان مبتلا به اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده با وبدون اختلال نقص توجه/ بیشفعالی انجام شد. روش شناسی: این پژوهش نیمه آزمایشی و با طرح پیشآزمون- پسآزمون وگروه کنترل بود. نمونه شامل 60 نفر از کودکان 5 تا 7 ساله مبتلا به اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده همراه با و بدون اختلال نقص توجه/ بیشفعالی بود که به شکل تصادفی انتخاب ودر دوگروه کنترل و دوگروه آزمایش گمارش شدند. برنامه درمان تعاملی والد-کودک برای دوگروه آزمایش اجرا شد. دادهها با استفاده از پرسشنامه علائم مرضی کودک، پرخاشگری شهیم، استرس والدینی آبیدین و خودتنظیمی هیجانی محقق ساخته جمعآوری شد. یافتهها: نتایج تحلیل کواریانس چندمتغیری نشان دادکه درمان تعاملی تنها بر استرس والدگری و خودتنظیمی هیجانی گروه های کودکان 7-5 ساله مبتلا به اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده همراه با اختلال نقص توجه/ بیش فعالی و بدون اختلال نقص توجه/ بیشفعالی موثر بود. همچنین این روش درمانی بر استرس والدگری وخودتنظیمی هیجانی کودکان 7- 5 ساله مبتلا به اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده همراه با اختلال نقص توجه/ بیش فعالی موثرتر ازگروه بدون اختلال نقص توجه/ بیش فعالی بود. نتیجهگیری: براساس یافته های پژوهش این روش درمانی به عنوان یک مداخله موثر در مشکلات هیجانی وجانبی کودکان مبتلا به اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده با وبدون اختلال نقص توجه/ بیشفعالی میتواند مورد توجه قرار گیرد.
Objective: This study was conducted to investigate the effectiveness of (parent-child) Interaction therapy on parenting stress, emotional self-regulation and aggression in children with disinhibited social engagement disorder with and without attention deficit / hyperactivity disorder. Methods: This was a quasi-experimental study with pretest-posttest and control group design. The sample consisted of 60 children 5-7 years with disinhibited social engagement disorder with and without attention deficit / hyperactivity disorder who were randomly selected and assigned to two control and two experimental groups. The parent-child Interaction treatment program was administered to the two experimental groups. Data were collected using by child morbidity questionnaire, shahim aggression questionnaire, Abidin parenting stress and researcher-made emotional self-regulation questionnaire. Results: The results of multivariate analysis of covariance showed that parent-child interaction therapy only on parenting stress and emotional self-regulation in children 5 to 7 years with disinhibited social engagement disorder with and without attention deficit / hyperactivity disorder is effective. Also this method of treatment was more effective on parenting stress and emotional self-regulation in children 5 to 7 years with disinhibited social engagement disorder with attention deficit / hyperactivity disorder than the group without attention deficit / hyperactivity disorder. Conclusion: This therapy can be considered as an effective intervention in emotional problems and problems in children with disinhibited social engagement disorder with and without attention deficit / hyperactivity disorder is effective.
خلاصه ماشینی:
اثربخشی درمان تعاملی بر استرس والدگری ، خودتنظیمی هیجانی و پرخاشگری کودکان مبتلا به اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده با و بدون اختلال نقص توجه / بیش فعالی دانشجوی روان شناسی بالینی ، کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد / طاهره جعفری اصفهان (خوراسگان )، اصفهان ، ایران .
چکیده هدف : این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی درمان تعاملی (والدـ کودک) بر استرس والدگری، خودتنظیمی هیجانی و پرخاشگری کودکان مبتلا به اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده با و بدون اختلال نقص توجه / بیش فعالی انجام شد.
در پژوهش حاضر این فرضیه ها موردبررسی قرار می گیرد: ١ ـ روش درمان تعاملی بر استرس والدگری، خودتنظیمی هیجانی و پرخاشگری کودکان ٥ تا ٧ ساله مبتلا به اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده بدون اختلال نقص توجه / بیش فعالی مؤثر است .
به این ترتیب در پاسخ به این فرضیه باید گفته شود که درمان تعاملی دوگانه والد-کودک بر استرس والدگری و خودتنظیمی هیجانی در کودکان ٧-٥ ساله مبتلا به اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده بدون اختلال نقص توجه / بیش فعالی مؤثر است .
به این ترتیب در پاسخ به این فرضیه باید گفته شود که درمان تعاملی دوگانه والد-کودک بر استرس والدگری و خودتنظیمی هیجانی در کودکان (٥ تا ٧ ساله ) مبتلا به اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده همراه با اختلال نقص توجه / بیش فعالی مؤثر است .
Hahlweg, Heinrichs, Kuschel, Bertram & Naumann 2.
Underwood, Beron, Galperin, Gentsch & Risser 2.