چکیده:
رنگ، تنها رنگ نیست؛ نماد، زبان، پیام، دلالت، هنر، قدرت، مقاومت، و سیاست است. رنگ عنصری دیداری، ارتباطی، و ادراکی است که می‌تواند احساسات و درونیات آدمیان را تحریک یا تسکین بخشد و کنش گفتاری و رفتاری آنان را تغییر و جهت دهد. در آموزه‌های ادیان و نحله‌های فکری و سیاسی از رنگ به‌عنوان یک نماد و یا عامل تمایز از اغیار بهره گرفته شده و بازنمایی‌ها و قرائت‌های متفاوت و متخالفی از رنگ و دلالت‌های زبان‌شناختی و ماورای زبان‌شناختی آن ارائه شده است. در میان این کثرت دلالت‌ها، این نوشتار به روشی تحلیلی با بهره‌گیری از منابع کتابخانه‌ای تمرکز خود را بر دلالت سیاسی رنگ قرار داده و با مفروض گرفتن رابطه رنگ و سیاست، تلاش دارد دفتر خود را با اثبات یا ابطال این فرضیه به پایان برد که: «هر بی‌‌رنگی آن‌گاه که اسیر رنگِ امر نمادین یا امر واقع می‌شود، تبدیل به امر سیاسی (با جوهره‌ی ستیهندگی یا آنتاگونیستی) می‌شود. این نوشتار دو هدف را در خود نهان دارد: نخست، عبور از حصار تعاریف سنتی از سیاست و امر سیاسی، و طرح سیاست به‌مثابه امر هنری و بالعکس (هدف نظری)، دو دیگر، آشنا کردن کنش‌ورزان سیاسی با زبانِ متفاوت از سیاست، که هم می‌تواند به‌مثابه زبان قدرت، و هم زبان مقاومت در جامعۀ امروز ما نقش‌آفرینی کند (هدف عملی).
Color is not the only color; it is a symbol of language, message, signification, art, power, resistance, and politics. Color is a visual, communicative, and perceptual element that can stimulate or alleviate people's emotions and inner selves, and change and direct their speech and behavior. In the teachings of religions and intellectual and political disciplines, color has been used as a symbol or distinguishing factor from Aghiar, and different and different representations and readings of color and its linguistic and transcendental linguistic meanings have been presented. Among the many indications, the paper focuses analytically on the use of library resources as a political indication of color, and seeks to conclude its office by proving or disproving the hypothesis by assuming the relationship between color and policy. Every colorlessness, when captured in the color of a symbolic or real thing, becomes a political thing (with an essence of praise or antagonism).This article has two hidden goals: first, to cross the line of traditional definitions of politics and politics, and to design politics as an art, and vice versa (theoretical goal), and second, to acquaint political activists with a different language from politics, which It can play a role both in the language of power and in the language of resistance in our society today (practical goal).
(
, 
, 
)
