مدیریت و برنامه‌ریزی مجتمع‌های گردشگری روستایی در راستای آمایش روستایی؛ مطالعه موردی روستاهای استان کردستان مقاله

گردشگری (توریسم) روستایی یکی از راهبردهای موثر برای توسعه پایدار جوامع روستایی محسوب می‌شود که البته نیازمند مدیریت و برنامه‌ریزی علمی و استفاده از دستاوردهای طرح‌های آمایش سرزمینی است که بایستی مقدم بر برنامه‌ریزی گردشگری (توریسم) روستایی انجام شوند. در ایران گردشگری روستایی به صورت علمی چندان مورد توجه قرار نگرفته که یکی از دلایل آن ناشناخته بودن روستاها و انجام نشدن طرح‌های آمایشی در مناطق روستایی است. هدف این مقاله تحلیل مدیریت و برنامه‌ریزی مجتمع‌های گردشگری روستایی در راستای آمایش روستایی در روستاهای استان کردستان است. سوال اصلی مقاله این است با توجه به مطالعه آمایش سرزمینی مناطق روستایی استان کردستان بهترین راهبرد برای مدیریت و برنامه‌ریزی مجتمع‌های گردشگری روستایی چه راهبردی است؟ این مقاله با استفاده از روش سوآت انجام می‌شود. گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه‌ای و میدانی انجام خواهد شد. نتایج مقاله نشان می‌دهد که گردشگری روستایی در کردستان دارای قوت‌ها‌ (آب و هوای مطلوب، تنوع چشم‌اندازها، تنوع صنایع‌دستی، خوراک و مساکن و جنگل‌های بلوط) و نیز ضعف‌هایی‌ (راه‌های دسترسی، محل‌های اسکان، سیستم‌های اطلاع‌رسانی، امنیت، فرهنگ و امنیت) در داخل و است و در محیط پیرامون با فرصت‌ها‌ (مرزی بودن، دوری از مراکز عمده جمعیتی در ایران، آلودگی و مشکلات محیطی شهرها، وجود تعطیلات مناسب در تقویم رسمی کشور‌) و بعضا تهدیداتی (هجوم ریزگردها، تهدیدات امنیتی، قاچاق و فعالیت‌های سیاسی و تروریستی گروه‌های معارض در کردستان عراق) نیز متوجه این موضوع است.