چکیده:
شاخص‌های رفاه و تخصیص بهینه زمان بین کار و انواع فراغت از ارزش‌های جامعه حاصل می‌شود و جزو اقتصاد دستوری است. یکی از مشکلات جوامع امروزی عدم وجود معیاری برای تخصیص مناسب زمان بین انواع فراغت - کار مطابق با ارزش‌های جامعه است. در این تحقیق بر اساس ارزش‌های اسلامی و حدیث امام موسی کاظم(ع) شاخص تخصیص زمانی بین کار و انواع فراغت معرفی شده است. در این حدیث، امام موسی کاظم(ع) می‌فرمایند شبانه‌روز باید به چهار قسمت تقسیم شود، قسمتی برای تأمین معاش، قسمتی برای مناجات و عبادات، قسمتی برای معاشرت با دوستان و قسمتی برای لذات حلال؛ اما میزان هر یک را تعیین نفرموده‌اند که به نظر می‌رسد بر اساس شرایط زمانی، مکانی و غیره باید تعیین گردد. بر این اساس ابتدا با تحلیل رفتار افراد مسلمان از طریق تابع مطلوبیت و قید مرتبط با آن و با استفاده از روشی مشابه با شاخص توسعه انسانی، شاخص تخصیص زمانی بین کار و انواع فراغت معرفی شده است این شاخص میانگین موزونی از چهار وجه بیان‌شده است؛ که بر اساس آن مردم، برنامه‌ریزان و حاکمان اسلامی از وضعیت تخصیص زمانی بین کار و انواع فراغت اسلامی جامعه اطلاع پیدا می‌کنند. این شاخص قابلیت کاربرد به‌صورت الف) مکانی (استان‌ها و مناطق مختلف)، ب) زمانی (یک کشور یا منطقه در زمان‌های مختلف) و ج) حرفه‌ای (مقایسه وضعیت شاخص در صنایع مختلف) را دارد. در این تحقیق، شاخص برای کارگران استان لرستان و در سال 1397 برآورد شده است. نتایج بر اساس این شاخص، حکایت از عدم مطلوب بودن تخصیص زمانی اسلامی برای این قشر و در سال 1397 دارد.
Welfare indicators and optimal allocation of leisure - labor are derived from the values of society, which is a part of the normative economic. One of the problems of societies is the lack of a standard for appropriate allocation of time between leisure and work in accordance with the values of societies. In this research, based on the Islamic values and the Hadith of Imam Musa Kazem (AS), the time allocation method of leisure time is introduced. In this hadith, Imam Musa Kazem (as) says that one day should be divided into four parts: A part of livelihood, a part of prayers and worship, a part of communicating with friends and a part for halal pleasures. Imam (AS) did not determine the amount of each of these parts, which seems to be determined according to time, place, and so on conditions. Accordingly, a time allocation method was introduced using a similar method to the human development index. Based on that, people, planners and Islamic rulers can find out about the time allocation of leisure - work in the Islamic community. This index can be used as a) spatial (provinces and regions), b) time (one country or region at different times), and c) professional (comparing the status of indicators in different industries).
خلاصه ماشینی:
در اين تحقيق بر اساس ارزش هاي اسلامي و حديث امام موسي کاظم (ع ) شاخص تخصيص زماني بين کار و انواع فراغت معرفي شده است .
در اينجا در نظر است برگرفته از حديث امام موسي کاظم (ع )، براي متوسط افراد جامعه ، تخصيص زماني مناسبي (بهينه اي) از کار و انواع فراغت در نظر گرفته شود و بر اساس آن شاخص اندازه گيري تخصيص زمان بين کار – انواع فراغت اسلامي بنا شود.
شاخص هاي اندازه گيري فقر و رفاه اسلامي، چگونگي توانايي و قابليت افراد در رسيدن به امکانات مادي و معنوي (در شکل اسلامي آن ) بيان ميدارند درحاليکه شاخص برآورد تخصيص زمان بين کار و انواع فراغت بعد زماني دارد و شرايط تخصيص زماني مناسب را از نظر اسلام بيان ميدارد.
ازاين رو، به نظر ميرسد معرفي و اندازه گيري شاخص تخصيص زمان بين کار و انواع فراغت با موارد بيان شده متفاوت و براي بررسي جامعه اسلامي لازم است .
در اين مقاله جهت وارد کردن مباحث ارزشي به اقتصاد مطابق نظر زرقا (١٣٨٩)، تفاوت پيش فرض ها، موضوع و متغيرهايي که در انتخاب ساعت فراغت و ايجاد شاخص کار – انواع فراغت اسلامي وجود دارد، بيان ميگردد.
(به تصویر صفحه رجوع شود) نمودار ٣- تعادل فرد در فضاي درآمد و انواع فراغت آنچه اين مقاله در ادامه در پي آن است ، برآورد ميزان مطلوب تخصيص زماني مطلوب و موجود براي افراد به شکل يک شاخص قابل اندازه گيري است که بيان ميدارد افراد تا چه حدي خود را با فرامين الهي هماهنگ ساخته اند.
(
, 
, 
)
