چکیده:
هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مهارتهای اجتماعی و ارتباطی بر کاهش رفتارهای پر خطر به خصوص خودکشی نوجوانان پسر شهر کرمان در سال 1400-1399 میباشد. روش تحقیق کمی و پیمایشی است. جامعه ی آماری این تحقیق نوجوانان پسر کانون اصلاح وتربیت شهر کرمان بوده که تعداد آنها برابر با 43 نفر میباشد که با استفاده از روش نمونه‌گیری همه شماری با روش تحقیق نیمه تجربی مورد آزمون قرار گرفتند. کلیه آزمودنی‌ها با استفاده از پرسشنامه ی رفتارهای پرخطر مورد پیش آزمون قرار گرفته و بعد از آموزش مهارتهای اجتماعی و ارتباطی به گروه آزمایش که شامل 22 نفر بودند، پس آزمون انجام شد. با استفاده از شاخص مانکوا در نرم افزار اس پی اس اس 21 به تجزیه و تحلیل داده‌ها پرداخته شد. نتایج آزمون فرضیات نشان داد آموزش مهارتهای اجتماعی و ارتباطی بر کاهش خودکشی نوجوانان کانون اصلاح و تربیت شهر کرمان موثر بوده است یعنی نسبت اف با اطمینان 95 درصد برابر با 69/11 بوده است.
The goal of this research was to determine the influence of social and communication skills training on high-risk behaviors, including suicide, among male teenagers in Kerman over the years 1399-1400. The study is quantitative and survey in nature. The statistical population for this study was male teenagers incarcerated at Kerman Correctional Center, a total of 43 individuals who were examined utilizing a quasi-sampling approach in conjunction with a quasi-experimental research method. All individuals completed a questionnaire assessing high-risk behaviors, and after teaching social and communication skills to the experimental group of 22, a post-test was administered. The Mankova index was used to examine the data with SPSS 21 software. The hypothesis test revealed that social and communication skills training was beneficial in preventing suicide among teenagers at Kerman Correctional Center, with a ratio of F equal to 11.69 with a 95% confidence interval.
(
, 
, 
)
