چکیده:
حملونقل هوایی یکی از زیربخشهای اساسی خدمات حملونقل است که شامل ارزشافزوده بالا و فناوریهای نوین میگردد. از سوی دیگر، با توجه به اهمیت موضوع اشتغال در اقتصاد ایران، در این مقاله به بررسی صنعت حملونقل هوایی بر اشتغال ایران پرداخته شده است. در این پژوهش از تابع CES برای بررسی اشتغال استفاده گردیده است. نیروی کار به عنوان متغیر وابسته و ارزشافزوده، دستمزد و قیمت سرمایه به عنوان متغیرهای مستقل در مدل وارد شدهاند. بازه پژوهش، سالهای 1382 تا 1397 به صورت سری زمانی و برای دادههای استخراج شده از صنعت حملونقل هوایی ایران است که مدل اقتصادسنجی ذکر شده با روش خودبازگشتی با وقفه توزیعی و با رویکرد کران برآورد گردیده است. آزمون کران وجود رابطه همجمعبستکی میان متغیرها را تأیید نمود که در نتیجه رابطه بلندمدت بین متغیرهای پژوهش وجود داشته و قابل تفسیر است. نتیجه برآورد مدل بلندمدت نشان میدهد که ضرایب برآورد شده متغیرهای ارزشافزوده، دستمزد و قیمت سرمایه به لحاظ آماری معنادار هستند و مقدار ضرایب برآورد شده به ترتیب برابر 0.16، 0.62 و 0.23- است.
Air transport is one of the key sub-sector of transport industry, which has a high value added and novel technologies. Taking into consideration the importance of the employment in Iranian economy, this research investigates the contribution of air transport industry to employment in Iran. In this research ,CES function is used to determine employment potential in this industry. This model considers workforce as dependent variable and value added, wage and capital price as independent variables . Data time span covers the period 1382 to 1397 (2003 to 2018). The Econometric model is estimated by Autoregressive distributed lag model (ARDL( subject to a boundary test approach. Boundary test result confirms correlation among the variables,which indicates interpretable long-term relationship between the variables . Result of the long term model estimation shows that the estimated coefficients for the variables (value added, wage and capital price) are statistically meaningful and their values are 0.16, 0.62 and -0.23, respectively.
خلاصه ماشینی:
بازه پژوهش ، سال هاي ١٣٨٢ تا ١٣٩٧ به صورت سري زماني و براي داده هاي استخراج شده از صنعت حمل ونقل هوايي ايران است که مدل اقتصادسنجي ذکر شده با روش خودبازگشتي با وقفه توزيعي و با رويکرد کران برآورد گرديده است .
مسئله اساسي اين مطالعه ميزان تأثيرگذاري ارزش افزوده صنعت حمل ونقل هوايي بر اشتغال همين بخش مي باشد که اين امر مستلزم اين است که سازمان هواپيمايي کشوري به عنوان حاکميت در رأس امور و همچنين شرکت هاي زيرمجموعه از جمله شرکت فرودگاه ها و ناوبري هوايي ايران و شرکت هاي هواپيمايي، نگاه ويژه اي به اين موضوع داشته و بررسي و تحليل مناسبي در اين راستا صورت گيرد تا کارگشاي وضعيت مذکور و بهره گيري از پتانسيل موجود در جهت رشد و توسعه صنعت هوانوردي و به تبع آن ايجاد اشتغال مرتبط با اين صنعت باشد.
در پژوهشي با عنوان «تعيين رابطه سرمايه گذاري با ايجاد اشتغال در بخش حمل ونقل » به نقش سرمايه گذاري بر ايجاد اشتغال در بخش حمل ونقل در قالب رهيافت پوياي تقاضاي نيروي کار و بر اساس همگرايي پرداخته است که با استفاده از آمارهاي موجود طي سال هاي ٨٣-١٣٥٠، ابتدا مرتبه جمعي بودن متغيرهاي الگو و سپس ساختار الگو و تعداد وقفه هاي بهينه ، مشخص شده و سپس ، تعداد بردارهاي هم جمع بستگي الگو تعيين و در نهايت ، ارتباط سرمايه گذاري با تقاضاي نيروي کار در بخش حمل ونقل مورد برآورد قرار گرفته است که به منظور ايجاد ارتباط بين روابط تعادلي بلندمدت ميان متغيرها با نوسانات کوتاه مدت ، الگوي تصحيح خطاي برداري مربوط به روابط تعادلي براي متغير اشتغال ، در بخش حمل ونقل برآورد گرديده است .