نقد؛ قطعیت دراحتمالات، نگاهی به نمایش احتمالات به کارگردانی علی شمس معرفی و نقد

گروتسک حاکم بر نمايشنامه و فروريزي آرماني نخبگان انديشمند تاريخ در مقابل «شر» دروني و بروني، از مجراي همين عدم قطعيت و احتمالات روايت مي‌شود. تأکيد بر عنصر احتمالات، همانا آن چيزي است که علي شمس، با شيوه آن تماشاگر را سردرگم به بازخواني دوباره «تاريخ فکر» ورويدادهايش دعوت مي‌کند. علي شمس در حکايت احتمالات سفري ذهني به تاريخ دارد. ذات اجرا چون بر اساس زيبايي شناسي پست مدرن پيش مي‌رود، کاراکترهاي انديشمندان تاريخ فکر را بازيگراني که حاکمان را بازي مي‌کردند، آينه‌وار دوباره در صحنه‌ي ديگر بازي مي‌کنند. ديناميسم تاريخ اين ديار در تقابل «شر» چون تداوم ندارد، علي شمس نيز آن نامتوالي را به نمايش مي‌گذارد. نمايشنامه از آن هنگام که ميرزاي قزويني به وسيله «خر» تاريخ در گوشه‌اي از کتابخانه ملي در همجواري قفسه‌هاي خالي در محلي يخچال گونه منجمد مي‌شود، در تداوم روايت، نمادين گوشه‌اي از «تاريخ فکر» را به نمايش مي‌گذارد تا «شر» حضور غايب بهتر نمايان گردد.