چکیده:
مقدمه: هدف پژوهش حاضر پیش بینی کیفیت زندگی براساس ویژگیهای شخصیتی (پنج عامل بزرگ) در افراد با سابقه خودزنی بود. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه حاضرکلیه مردان مراجعه کنندگان به کلینیکهای روانشناختی شهر بندرعباس که آثار خودزنی با استفاده از وسایل تیز بر روی بدن در سال 1399 داشتند بود. روش نمونه به صورت نمونهگیری در دسترس و حجم نونه نیز 50 نفر تعیین گردید. پس از اخذ رضایت آگاهانه هر دو پرسشنامه (مقیاس ویژگیهای شخصیتی نئو و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی) را تکمیل کردند. دادهها به روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره و با استفاده از نرم افزار اس. پی. اس. اس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته: نتایج نشان داد که روانرنجورخویی بر روی کیفیت زندگی افراد با سابقه خودزنی همبستگی منفی و معنی داری دارد و افزایش روانرنجور خویی باعث کاهش کیفیت زندگی و از طرفی کاهش روانرنجور خویی باعث افزایش کیفیت زندگی میگردد ، این در حالی است که ویژگی صفات شخصیتی گشودگی، برون گرایی، باوجدان بودن و موافق بودن بر کیفیت زندگی در افراد با سابقه خودآسیب رسانی همبستگی مثبت و معنی داری دارد نتیجهگیری: ویژگیهای شخصیتی به عنوان عاملی در کیفیت زندگی افراد با سابقه خودزنی محسوب میشوند توجه به آن برای درک رفتارهای خودآسیب رسان و پیشگیری از آن ضروری به نظر میرسد.
Introduction: The aim of this study was to predict quality of life based on personality traits (five major factors) in people with a history of self-harm.
Method: The method of the present study was descriptive and correlational. The study population was all men referred to psychological clinics in Bandar Abbas who had the effects of self-harm using sharp tools on the body in 1399. The sampling method was sampling method available and the number of samples was 50. After obtaining informed consent, they completed both questionnaires (Neo Personality Traits Scale and World Health Organization Quality of Life Scale). Data were analyzed by Pearson correlation and multivariate regression and were analyzed by using SPSS software .
Results: The results showed that neuroticism has a negative and significant correlation on the quality of life of people with a history of self-harm and increased neuroticism reduces quality of life and decreased neuroticism increases quality of life, while personality traits of openness Extroversion, conscientiousness and agreement have a positive and significant correlation between quality of life in people with a history of self-harm
Conclusion: Personality traits are considered as a factor in the quality of life of people with a history of self-harm. Paying attention to these traits is necessary to understand self-harming behaviors and prevent it.
خلاصه ماشینی:
يافته : نتايج نشان داد که روانرنجورخويي بر روي کيفيت زندگي افراد با سابقه خودزني همبستگي منفي و معني داري دارد و افزايش روانرنجور خويي باعث کاهش کيفيت زندگي و از طرفي کاهش روانرنجور خويي باعث افزايش کيفيت زندگي مي گردد ، اين در حالي است که ويژگي صفات شخصيتي گشودگي، برون گرايي، باوجدان بودن و موافق بودن بر کيفيت زندگي در افراد با سابقه خودآسيب رساني همبستگي مثبت و معني داري دارد نتيجه گيري: ويژگي هاي شخصيتي به عنوان عاملي در کيفيت زندگي افراد با سابقه خودزني محسوب مي شوند توجه به آن براي درک رفتارهاي خودآسيب رسان و پيشگيري از آن ضروري به نظر مي رسد .
همچنين ويژگي هاي شخصيتي موافق بودن و باوجدان بودن نيز يکي از پيش بيني کننده هاي قوي در کيفيت زندگي افراد با سابقه خودزني مي باشد .
اين يافته ها با مطالعات آفتاب وهمکاران (١٣٩٨)، روشندل صباحي و همکاران (١٣٩٤)، همچنين با مطالعات ميري و همکاران (١٣٩٦) که نشان داد از لحاظ ويژگي هاي شخصيتي روان رنجورخويي، برون گرايي و توافق تفاوت معني داري ميان اقدام کنندگان به رفتارهاي خودآسيب رسان با روش خودسوزي و مصرف دارو وجود داشت اما از نظر نگرش به خودکشي بين دو گروه تفاوت معني داري وجود نداشت همسو مي باشد .
با توجه به اينکه ويژگي هاي شخصيتي به عنوان عاملي در کيفيت زندگي افراد با سابقه خودزني محسوب مي شوند توجه به آن براي درک رفتارهاي خودآسيب رسان و پيشگيري از آن ضروري به نظر مي رسد .