چکیده:
چکیدههدف ازاین پژوهش بررسی تأثیر تحریک جریان مستقیم جمجمه‌ای با شدت 1میلی آمپرو2 میلی آمپردر دوره ریکاوری و غوطه-وری در آب سرد بر کیفیت بازیافت، درک فشار و عملکرد بعدی شناگران مرد بالای 18 سال شهر تهران بود. روش تحقیق : از نوع نیمه تجربی بود. 20شناگر مرد با قبولی در آزمون ورودی نجات غریق (200مترشنا کرال سینه در زمان کمتر از 4 دقیقه)، به صورت تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند، که در سه روز با فاصله ۴۸ ساعت در محل آزمون حضور یافتند، در هر روز شنای ۲۰۰ متر کرال سینه با شدت بیشینه اجرا و پس از آن آزمودنی‌ها در یکی ازسه پرتکل، شناوری در آب سرد (با درجه〖۱۲〗^oC) و تحریک آندی (با شدت 2 میلی‌آمپر) و تحریک آندی (با شدت 1 میلی‌آمپر) به مدت ۱۵ دقیقه قرار گرفتند. احساس شناگران و میزان درک فشار پس از اجرای دوم از طریق پرسشنامه (TQR) و (RPE) ثبت شد. برای سنجش تأثیر روش‌های تحت بررسی روی عملکرد بعدی، اجرای شنای ۲۰۰ کرال سینه تکرار گردید. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، تحلیل کواریانس، تعقیبی LSD ،تی‌وابسته و تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد.نتایج این پژوهش نشان داد که عملکرد شنا در گروه TDCS (با شدت ۲ میلی‌آمپر) بهبود معنا‌‌داری داشت، (001/0P=) . که در توجیه آن می‌توان به شدت مناسبTDCS جهت تأثیر بر کاهش خستگی مرکزی اشاره کرد و کیفیت بازیافت در گروه شناوری در آب سرد بهتر انجام شد در توجیه آن می‌توان به افزایش بازگشت وریدی اشاره کرد.
This study aimed to investigate the effects of cold-water immersion and transcranial direct current stimulation (TDCS) with the current intensities of 1 and 2 mA on recovery during the recovery period quality of subsequent performance of male swimmers.The research method was quasi-experimental, and the population was male swimmers over 18 years in Tehran city (n=20). They were randomly selected as a sample after successfully passing the lifeguard entrance test of 200m breaststroke less than 4 minutes in a time interval of 48hr in three days attended to participate in the games of 200m of frontal crawl with maximum intensity every day. Then, they performed one of the three protocols of Cold-Water Immersion (with 12°c), anodal stimulation (with the current intensity of 2mA), and anodal stimulation (with the current intensity of 1mA) for 15 minutes. The ratings of perceived exertion and feelings of swimmers were recorded using each recovery method by TQR and RPE questionnaires. To measure the effectiveness of the studied methods, the participants repeated 200m breaststroke with maximum intensity. To analyze the data, a dependent t-test, analysis of covariance was used.The results indicated that swimming performance significantly improved the TDCS group (with the current intensity of 2mA) (P = 0.001). The suitable current intensity of TDCS to affect reducing central fatigue and also recovery quality was better in the cold-water immersion group, and it could refer to the increase of venous return and excretion. In addition, the recovery quality was better in the cold-water immersion, and it could refer to the increase of venous return and excretion.
خلاصه ماشینی:
واژه هاي کليدي: تحريک الکتريکي ، شناوري در آب سرد، بازيافت ، عملکرد شنا The Effect of Transcranial Direct Current Stimulation with two Different Currents of Immersion in water Ali Molaei3, Sedigheh Hosseinpour Delavar*4, Mehran Ghahramani5, Reza Jabbari6, Mohammad Jalilvand 7 Abstract This study aimed to investigate the effects of cold-water immersion and transcranial direct current stimulation (TDCS) with the current intensities of 1 and 2 mA on recovery during the recovery period quality of subsequent performance of male swimmers.
با توجه به اهميت بازيافت براي ورزشکاران و نقش تعيين کننده آن بر عملکرد (بوچحيت و همکاران ، ٢٠٠٧) و مغايرت هايي که در نتايج پژوهش ها در مورد اثرات شناوري در آب سرد از يک سو، و احساس مثبت شناگران بعد از شناوري در آب سرد و نتايج مثبت پژوهش ها از تأثير TDCS بر بهبود عملکرد ورزشي از سوي ديگر، محقق را بر آن داشت مقايسه اثر روش شناوري در آب سرد و تحريک الکتريکي فرا جمجمه اي tdcs قشر حرکتي بر با دو شدت (١ و٢ ميليآمپر) در دوره ريکاوري بر درک فشار و کيفيت بازيافت و عملکرد بعدي شناگران مرد بپردازد.
اوکانو و همکـــاران پيشنهاد کردند که تحريک TDCS آندي ميتواند فعاليت قشر اينسولار 1 Crowe 2 Skein 3 Vaile 4 Ingram 5 Angius 6 Teo 7 Tanaka 8 Vargas (Insular Cortex) را تحت تأثير قرار دهد.
در مجموع ، شواهد علمي از يافته هاي اين پژوهش مبني بر به کارگيري تحريک مستقيم جمجمه اي TDCS ناحيه حرکتي با شدت ٢ ميلي آمپر بر بهبود عملکرد بعدي شناگران ، کاهش زمان اجراي شنا ٢٠٠ متر کرال سينه حمايت ميکند.
(
, 
, 
)
