چکیده:
از آنجا که رفتارهای ما «موقعیتها و نقشهای» ما را هدایت میکنند، هر شخص در شکل دادن به آنچه که هر لحظه میتواند اتفاق بیافتد توانمند تصور میشود. به زبان دیگر «واقعیت» یک امر ثابت نیست که ما بتوانیم آن را تصور کنیم، جمله «ساخت اجتماعی واقعیت» فرآیندی را معین میکند که در آن مردم با خلاقیتهای خودشان، واقعیات را از طریق تعامل اجتماعی شکل میدهند. این ایده بستگی به پارادایم تعاملی سمبلیک بنیاد جامعه شناسی دارد. واقعیت اجتماعی آن چیزی است که در کنشهای افراد، گفتوگوها و در ارتباطات چهره به چهره و یا از طریق رسانهها و یا ترکیبی از آنها به صورت مستمر ساخته و پرداخته میشود و جلوههای زیادی دارد. کودکی، بزرگسالی، بیماری، سلامتی، زن، شوهر، ازدواج، طلاق، قانون، عدالت، خبر، رسانه ،روزنامه، و موضوعات فراوان دیگر، به صورتی اجتماعی ساخته میشوند به صورتهای اجتماعی تغییر میکنند و به صورتهای اجتماعی ناپدید میشوند. (دهقان، علیرضا، همشهری شنبه 20فروردین 1398 ) در این مقاله سعی بر آن است که به تعریف و توضیح ساخت اجتماعی واقعیت و نظریه برساخت اجتماعی پرداخته شود.
As our behaviors guide our "situations and roles", each person is thought to be capable of shaping what can happen at any given moment. In other words, "reality" is not a fixed thing that we can imagine. The phrase "social construction of reality" defines the process in which, people with their own creativity, shape reality through social interaction. This idea depends on the symbolic interactive paradigm of the Sociological Foundation. Social reality is continuously developed and addressed in the actions of individuals, conversations, and in face-to-face communication, or through the media or a combination of them, and has many effects. Childhood, adulthood, illness, healthiness, wife, husband, marriage, divorce, law, justice, news, media, newspapers, and many other topics, are socially developed, socially changing, and disappearing socially. ( (Dehghan, Alireza, Hamshahri Saturday, April 10, 2017) . This article is an attempt to define and explain the social creation and construction of reality and theory of social construction .