کووید 19 و سیاستگذاری مبتنی بر اجماع پساواشنگتنی و احیای نهادگرایی؛ گذار از نئولیبرالیسم مقاله

ویروس کرونا جنبه‌های مختلف زندگی بشر در سال 2020 را تحت تاثیر خود قرار داده است. از جنبه‌ سیاسی، دو رکن مهم نئولیبرالیسم یعنی جهانی‌سازی و خصوصی‌سازی، به چالش کشیده شده است. بنابراین پرسش اصلی این است که کرونا چه تاثیری بر نئولیبرالیسم داشته است؟ خصوصی‌سازی عمدتا به منظور کاهش هزینه‌های عمومی و همچنین محدود کردن نقش دولت‌های مرکزی در اقتصاد داخلی و بین المللی به منظور تسهیل حرکت کالا و خدمات در سراسر جهان برای تقویت نقش و فعالیت شرکت‌های بین المللی انجام شده است. همچنین، خصوصی‌سازی به جای توجه به اخلاق اجتماعی و سیاست‌های حمایتی بخش دولتی، سودآوری و کسب درآمد را در اولویت قرار می‌دهد. از سوی دیگر، خصوصی‌سازی به دنبال حداکثرسازی سود و درآمد به هنگام مواجهه با جنبه‌های حیاتی زندگی عمومی مانند بهداشت، درمان، آموزش، حمل و نقل و تأمین آب و برق است. خصوصی‌سازی با تضعیف این بخش‌ها، به ویژه بهداشت و درمان، زمینه گسترش بیماری همه‌گیر را فراهم می‌کند. در شرایطی که ارواح سوداگری سعی در افزایش سود دارند، برداشتن گام‌های موثر برای مبارزه و کنترل بیماری همه گیر با سنگ موانع برخورد می کنند و امنیت بهداشتی با چالش مواجه می گردد. تاکید مجدد بر امنیت بهداشتی در نقد سیاست‌های نئولیبرالیستی و اهمیت دیدگاه‌های نظری اجماع پساواشنگتنی و نهادگرایی به عنوان مدل نظری پژوهش و فرضیه پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی مورد ارزیابی قرارگرفت. بازنگری اساسی در نئولیبرالیسم، بازگشت به دولت رفاه، افزایش نقش دولت‌ها، جامعیت بخشی حوزه‌های حمایتی و دربرگیری امنیت بهداشتی در شرایط فراگیری کرونا ضروری به نظر می رسد.