چکیده:
هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش ابعاد هوش معنوی در سلامت روان دانشجویان دانشگاه پیام نور لامرد بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل تمام دانشجویان دانشگاه پیام نور لامرد و نمونه آماری شامل 23۴ نفر از دانشجویان مشغول به تحصیل در این دانشگاه، در سال تحصیلی 1399 - 1۴00 بود. ابزار پژوهش، پرسشنامه هوش معنوی آمرام و درایر و پرسشنامه سلامت عمومی بود. یافته‌های پژوهش نشان داد بین هوش معنوی و سلامت روان دانشجویان ارتباط معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون گام‌به‌گام نشان داد ابعاد «خودآگاهی و عشق و علاقه»، «سجایای اخلاقی» و «جامع‌نگری و بُعد اعتقادی» بیشترین ضریب همبستگی را با سلامت روان دانشجویان داشته و 8۵ درصد از واریانس سلامت روان را پیش‌بینی کرده‌اند.
The Purpose of this study Relationship between spiritual intelligence and mental healthUniversity students of Payam Noor Lamer in the academic year 1399-1400is. The study population consisted of all students and the sample consisted of 234students who were selected using simple random sampling method. Instruments included the General Health questionnaire (GHQ-28) Goldberg and Hiller (1979), with a Cronbach's alpha coefficient 0 /72 and spiritual intelligence questionnaires Amram & Dryer (2008) with Cronbach's alpha 0/85 coefficients and with content validity. The main results of the study indicate that there is a significant correlation between spiritual intelligence and mental health of students. The results of stepwise regression analysis showed that the three-step components, self-awareness and love, Moral individualities and the general thinking and faith had the highest correlation with students' mental health and %854 of the variance of the dependent variable to predict.
(
, 
, 
)
