چکیده:
با توجه به نقش و اهمیت فرهنگ سازمانی بعنوان یکی از عوامل زمینه‌ای موثر بر ارتباطات سازمانی و عملکرد کارکنان، هدف تحقیق حاضر، تحلیل خرده فرهنگ‌های سازمان و شکاف میان آنها با استفاده از مدلی بومی مبتنی بر سنت‌های کاری بوده است. برای انجام این کار ابتدا بر اساس مدل طراحی شده توسط محقق، وجود خرده فرهنگ‌های وظیفه‌ای و سلسله مراتبی با انجام آزمون‌های کروسکال والیس و من ویتنی در سازمان مورد مطالعه مورد بررسی و تایید قرار گرفت و سپس، فاصله خرده فرهنگ‌ها محاسبه شد. تحلیل در محیطSPSS بر روی پاسخ‌های 255 نفر به پرسشنامه تحقیق در سازمان مرکزی شرکت خطوط لوله و مخابرات انجام شد. مطابق نتایج، بیشترین فاصله میان خرده فرهنگ‌های واحدهای کاری در بعد توسعه و کمترین میزان در بعد بوروکراسی بود. همچنین، بیشترین فاصله میان خرده فرهنگ‌های مدیران و کارکنان در بعد مشارکت و کمترین آن در بعد استرس مشاهده شد. آگاهی از خرده فرهنگ‌ها و فاصله میان آنها، امکان اصلاح سنت‌های فرهنگی جهت سازگاری بهترسازمان با محیط، کاهش سوء ادراک میان خرده فرهنگ‌ها بخصوص بین خرده فرهنگ‌های مدیران و کارکنان و نیز اتخاذ تصمیم‌های اثربخش تر مدیران را فراهم می‌آورد.
According to the main role of culture as an affecting factor on organizational relationships and personnel performance, the purpose of this study has been analyzing organizational subcultures and rifts among them using a locally-developed model founded on work practices. To do this, first, the existence of functional and hierarchical subcultures was investigated and proved based on the researcher-developed model using Kruskal Wallis and Mann –Whitney U tests and then, cultural rifts among the subcultures were calculated. The analysis performed within SPSS on 255 responses to the research questionnaire in the central office of IOPTC. According to the results, the highest level of cultural rift among functional subcultures was in development dimension and its lowest level was in bureaucracy dimension. Also, the highest level of cultural rift among managers’ and employees’ subcultures was in participation dimension and its lowest level has been observed in stress dimension. Having knowledge about subcultures and rifts among them provides possibilities for correcting cultural practices for better organizational adaptation to environment, decreasing misunderstandings between subcultures especially between managers’ and employees’ subcultures and also, help managers to take more effective decisions.
(
, 
, 
)
