چکیده:
در سالهای اخیر بسیاری از شرکتهای پیشرو دریافتهاند که مدیران نقش حیاتی در پیشبرد اهداف و برنامههای منابع انسانی داشته و مسئولیت توسعه کارکنان به مدیران آنها محول شده است. در راستای اجرای این مسئولیت، یکی از نقشهایی که امروزه به مدیران واگذار گردیده است، مربیگری میباشد. از اینرو مدلسازی ایفای نقش مربیگریِِ مدیریتیِ مدیران در صنعت نفت ایران، هدف اصلی از انجام این پژوهش کیفی، براساس رویکرد نظریه داده بنیاد، در نظر گرفته شد. ابزار جمعآوری دادهها، مصاحبههای نیمهساختار یافته بود. بهمنظور گردآوری اطلاعات با بهکارگیری روش نمونهگیری هدفمند و نمونهگیری گلوله برفی، با 16 نفر از نخبگان دانشگاهی و خبرگان صنعت نفت مصاحبه صورت پذیرفت. تحلیل و پردازش دادهها در سه مرحله کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی انجام گرفت. یافتههای تحقیق حاضر نشاندهنده 11 مقوله اصلی، 27 مقوله فرعی و 71 مفهوم در ایفای نقش مربیگری مدیریتی برای مدیران بود.
In recent years, many leading companies have found that managers and supervisors play a vital role in promoting human resource goals and programs, and have been entrusted with the development and training of employees to their executives. Today, one of the roles assigned to managers to implement this responsibility, is coaching. Therefore, modeling the executive coaching role of directors in Iran oil industry was the main objective of this qualitative research which was done based on grounded theory approach. The data collection tool was semi-structured interviews. Sixteen oil industry and academic experts were interviewed to collect information using purposeful sampling and snowball sampling. Data was gathered in three stages: open coding, axial coding and selective coding. The findings of the present study represented 11 main categories, 27 sub categories and 71 concepts for executive coaching role of directors.
خلاصه ماشینی:
در ادبیات و واژگان توسعه منابع انسانی ، مربی گری به سرعت به عنوان بخش مهمی از استراتژی های یادگیری و توسعه ای سازمان ها مطرح شده و استفاده از مربی گری مدیریتی در دهه گذشته به عنوان یک ابزار توسعه ای برای مدیران و کارکنان ، به شدت افزایش پیدا کرده است .
بدین معنا که در سال های اخیر، مربی گری به عنوان یک ابزار مدیریتی مهم به منظور پرورش و توسعه افراد برای قادر ساختن آنان برای عملکرد مؤثر و تحقق استعدادها مورد پذیرش قرار گرفته است (٢٠٠٣ ,Skiffington &Zeus ).
بیش تر تعاریف ، 1 kocs 2Association Coaching 3 The International Coaching Federation 4European Coaching & Mentoring Council (به تصویر صفحه مراجعه شود) مربی گری را به عنوان یک فرایند و ترسیم یک پیوند قوی برای یادگیری و توسعه و کمک به افراد یا تیم ها برای دستیابی به استعدادها و قابلیت های کامل خود می دانند (٢٠٠٧ ,Grant).
(Reyes, Courtney, & Holladay, 2016) تحقیق دیگری با هدف سنجش تأثیر مدل پنج عاملی شخصیت بر اثربخشی ادراک شده از نظام مربی گری مدیریتی انجام گردیده که در این تحقیق به دنبال یافتن پرسش این پاسخ بوده اند که در سازمان چه کارمندانی برای مداخلات توسعه ای مناسب بوده و نرخ بازگشت سرمایه بالاتری دارند.
(2014 1 Ennis, Goodman, Hodgetts, Hunt, Monsfield, Otto, & Stren برای هرچه تقویت شدن ایفای این نقش از سوی مدیران ، می باید شرایط و الزمات سازمانی و شرایط و الزامات مربی را در قالب راهبردها به کار بریم .