سرمقاله: منطق سرمایه داری و ملاط موسیقی سرمقاله

"» جلیلی با اشاره به اینکه فیلم و سریال مذهبی در اقصی نقاط دنیا ساخته می‌شود،گفت:«برای مثال،واتیکان برای تبلیغ دین خود در شبکه‌ای عظیم و گسترده،به تبلیغ دین مسیحیت می‌پردازد و از آنجا که مفهوم مذهب در تمام کشورها به رسمیت شناخته شده است،صدا و سیما نیز باید منظور خود را از مذهب مشخص کند وگرنه تمام‌ سریالهای ماه رمضان قابلیت تولید و پخش در نظامهای سکولار را هم‌ داشت. چرا از استعداد چندوجهی و ذوق خلاق جوانی مثل مجید اخشابی(که‌ نمونه‌های فراوان این‌گونه جوانان هوشیار و مستعد در اقصی نقاط ایران‌ هست)به این طریق استفاده می‌شود؟آیا او هم دریافته است که مردم‌ و مسئولان با این فرمولهای آسان‌پسند بهتر کنار می‌آیند و کسی برای‌ کار متفاوت و مبتکرانه ارزش‌گذاری نمی‌کند؟آیا جوانهای بااستعداد و ناشناخته را نمی‌توان در این میدان وارد کرد و صدای نویی از آنها خواست؟چرا مردم باید تاوان عدم مدیریت صحیح هنری و اداری را از جیب و از گوش و هوش خود پرداخت کنند؟ به‌هرحال ماه مبارک رمضان هم رفت و فرصتی دیگر برای کار درست،از کف رفت."