حرف اول: پیر ما گفت ... سرمقاله

"پیر ما گفت: در طول زندگی دنیوی برای هرکس دو ماءمور خدایی هست. وقتی او یقین ندارد و دلش‌ می‌لرزد که مثلا اگر فردا نانمان کم شد چه کنیم؟او را از بهشت بیرون می‌کشند و وارد جهنم‌ می‌کنند. علتش هم این است که چون ظرفیت نداریم اگر آن را به ما نشان دهند مغرور می‌شویم و به‌ مردم فخر می‌فروشیم و ادعا می‌کنیم. وقتی آنها را آشکار می‌کنند و نشان می‌دهند که در ما ظرفیت پیدا شده و با دیدن آنها خدا را شکر می‌کنیم و آنها را اعطای خدا و نه نتیجهء تلاش و هنر خودمان می‌بینیم. بعضی از افراد ساده برای راه خدا هم قواره و اندازه‌ای مشخص‌ کرده‌اند و فکر می‌کنند خدا فقط در قالب آن قوراه می‌تواند افراد را به کمال و مقصد برساند و دائما هم مواظبند که قواره‌شان به هم نخورد. اگر کسی گفت:همهء اینها خواب و خیال است،بگو:خواب و خیال خوب بهتر از خواب و خیال‌ بد است."