فروپاشی (بمانی) معرفی و نقد

">فروپاشی‌ بمانی علیرضا مجمع (به تصویر صفحه مراجعه شود) بمانی مهرجویی در شرایط موجود سینمای ایران، سوء استفاده تمام عیار از اتمسفر موجود،نهایت‌ فیلمفارسی و یک ابتذال بالفعل است که در پشت‌ ظاهر روشنفکری و عوامفریبی پنهان شده و با ادعای طرح یک معضل اجتماعی می‌خواهد نگاهها را به سوی خود جلب کند. دختر اول وقتی سرش بریده می‌شود،خبر را دختر مدرسه‌ای می‌دهند و هراسان می‌دوند و گاهی با تصویر بسیار درشت رو به دوربین جملاتی‌ می‌گویند و برادران دختر که خود را به قانون‌ سپرده‌اند قاتلین بالفطره‌ای معرفی می‌شوند که‌ برای کارگردان-نه تماشاگر-محکومیت آنها بدیهی است. پدر بمانی-تنها محکومی که در مقابل بازجویی‌ کارگردان جواب پس می‌دهد،دلیل می‌آورد و سعی‌ دارد سمپاتی تماشاگر را نسبت به خود برانگیزد- به لحاظ تفکر سوء استفاده‌گر کارگردان در ارائه‌ تصویر کریه از چهره آدمهای استمثار شده فیلم- چه به وسیله ساختار حکومتی جامعه در تعریف‌ کارگردان(او رفتگر شهرداری است)و چه فیلمنامه‌ اثر-چنان آشوبی در دل تماشاگر ایجاد می‌کند که نیازی به توصیفش نیست."