چکیده:
این مقاله کوشیده است به بررسی مصونیت جانی نمایندگان سیاسی از دیدگاه فقه
بپردازد و نظریات آن را درباره ی مصونیت جانی تبیین نماید. نگارنده پس از بیان مقدمه
و مطرح کردن سوال اصلی پژوهش به بحث پیشینه و تاریخچه مصونیت نمایندگان
سیاسی، اهداف و ضرورت و مفهوم شناسی پرداخته است و به دنبال آن مصونیت جانی
را به روش توصیفی و تحلیلی همراه با ذکر نمونه هایی از مصونیت فرستادگان سیاسی
در فقه اسلامی منعکس میسازد. نتیجه به دست آمده حاکی از آن است که جان
نمایندگان سیاسی و بستگان آنان در کشور اسلامی با رویکرد فقهی از هرگونه تعرض
مصون و در امان است . اما نگاه فقه ، ایمان محوری است و هرمقدار درجه ایمان
فرستاده سیاسی بالا باشد مصونیتش نیز از اعتبار بالایی برخوردار میگردد.
سعت هذه المقاله الی التعرض لدراسه الحصانه الشخصیه للمندوبین السیاسیین
من وجهه نظر الفقه ، وان تبین النظریات حول الحصانه الشخصیه . بعد ان ذکر الکاتب
المقدمه وطرح السوال الريیسی للبحث ، تطرق الی سابقه البحث والی تاریخ حصانه
المندوبین السیاسیین ، والی الاهداف والضروره والتحلیل المفهومی ، ثم بین الحصانه
السیاسیه تبعا لذلک من خلال المنهج التوصیفی والتحلیلی المقرون بذکر نماذج من حصانه
المبعوثین السیاسیین فی الفقه الاسلامی . والنتیجه التی تم الوصول الیها مفادها ان ارواح
المندوبین السیاسیین واقاربهم فی البلدان الاسلامیه محفوظه ومامونه ، وفق الرویه الفقهیه ،
من ای نحو من انحاء التعرض . لکن نظره الفقه تتمحور حول الایمان ، وکلما کانت درجه
ایمان المبعوث السیاسی اعلی فان حصانته کذلک ستکون ذات مستوی اعلی .
خلاصه ماشینی:
٢. رويکرد عام ؛ باتوجه به طبيعت اجتماعي و نيازهاي فطري انسان ميتوان انديشه مصونيت ديپلماتيک را همزاد انسان دانست ؛ که در ميان اقوام پيشين مخصوصا در شرق به روش سنتي مراعات ميشده است ، طبق اين رويکرد جوامع بشري از غرب و شرق عالم اعم از اينکه داراي چه آييني هستند؛ هرکدام بر اساس نيازهايشان در تحقق و توسعه مصونيت نمايندگان سياسي سهمي داشته اند، که از آن جمله ميتوان به پادشاه نشينان بين النهرين (إيمار، أوبوايۀ؛٢٠٠٦:ج ١، ١٤٣ـ١٤٧، مسترهاکس ؛ ١٣٨٣: ٧٣ ـ ٧٨،١٥٠ـ ١٥٥)، جزيرةالعرب (ابن اثير؛١٣٩٨ـ ١٩٧٨: ٢٥ـ٢٦، ابن فراء؛ ١٣٦٣: ١٥١)، دولت هاي فنيقيه و مصر اشاره کرد.
شهيد ثاني؛ ١٤١٠:ج ٢، ٣٩٨، مدني کاشاني؛١٤١٠: ٥٤، سبزواري، ١٤١٣:ج ١٥، ١٣١) "مفاد اين آيه 134 آن است که مهلت دادن به کفار حتي به صورت يک قرارداد، جزئي از مسئوليت هاي دولت اسلامي است که به اين طريق ميتواند به آن ها که تقاضاي پناهندگي دارند فرصت بازشناسي حقانيت اسلام را اعطا کند" (عميد زنجاني؛١٤٢١:ج ٣، ٢٨٤) ابن کثير در ذيل اين آيه ميگويد: پيامبرخدا(ص ) براي مشرکان و کافراني که براي هدايت و يا براي انجام مأموريت نزد آن حضرت ميآمدند امان ميبخشيد چنانچه در روز حديبيه جماعتي از فرستادگان قريش مانند: عروة بن مسعود و مکرز بن حفص و سهيل بن عمرو و...
ب ) چرا پيامبراکرم (ص ) فرمود اگر رسل نبوديد شما را مي کشتم ؟ شايد به اين مصونيت جاني جهت بود که ظاهرا غير مسلمان در آن زمان در حجاز وجود نداشته است و همه اسلام نمايندگان کشورها درفقه آورده بودند يا با مسلمانان پيمان صلح منعقد کرده بودند "از جمله ي آنان مسيلمه ي کذاب از يمامه به مدينه آمد و اسلام اختيار کرد...