چکیده:
در دنیای پیچیده و متغیر امروزی که رقابت بسیار زیادی بین جوامع مختلف در راستای دستیابی به جدیدترین فنآوری ها، با صرفه ترین منابع و مجرب ترین نیروهای انسانی وجود دارد، منابع انسانی و بالاخص افراد خلاق، نوآور، کارآفرین و صاحبان اندیشه های نو به مثابه با ارزش ترین سرمایه های سازمانی هستند. . ساختارهای سازمانی جدید رو به تغییر نهاده و سازمانها و منابع انسانی شان تحت تأثیر تهدیدهای مختلفی قرار گرفته اند. آفتي که از آن با عنوان سکوت سازماني ياد مي شود يکي از چالش هاي اساسي معاصر در مديريت منابع انساني است. سکوت سازماني (Organizational Silence) پديده اي نوين است که در آن کارکنان سازمان به دلايل متفاوت از اظهار نظر در رابطه با مشکلات سازمان امتناع ورزيده و سکوت اختيار مي کنند. منابع انساني عامل اصلي توسعه و تغيير در سازمان هستند، اما سکوت آنها، صداي خاموش شکست سازمان است.
در این پژوهش، ضمن شناسایی و بررسی مفهوم سکوت سازمانی و شناخت دلایل ایجاد آن به شناسایی عوامل ایجاد آن در عصر حاضر و در سازمان های امروز می پردازیم. روش پژوهش از نظر شیوه گردآوری داده ها از نوع کتابخانه ای و اسنادی است. یافته های این پژوهش نشان داد که . با مقایسه وضعیت سکوت سازمانی کارکنان زن و مرد کارکنان ادارات، سازمان ها و .. میزان سکوت کارکنان زن و مرد با یکدیگر متفاوت است و رابطه بین آنها معنادار می باشد، به طوری که کارکنان زن نسبت به کارکنان مرد، بیشتر رفتار سکوت را در محیط کاری از خود نشان می دهند. همچنین نتایج نشان داد که سکوت محجوب را بر اساس ویژگی های محیط و ویژگی های شخصیتی افراد روی می دهد. زیرا از یک طرف زمانی که محیط سازمانی از امنیت روانی برخوردار نباشد،به طوری که افراد احساس کنند از موضع فردی و ایده های آنها حمایت عمومی صورت نخواهد گرفت و از طرف دیگر افرادی که دارای ویژگی های شخصیتی همچون اضطراب، افسردگی، خجالت و نگرانی یا احساس عدم قطعیت شخصی هستند، به سمت سکوت محجوب کشیده خواهند شد.در نتیجه مدیران ادارات، سازمان ها بایستی محیط را برای کارکنان از لحاظ روانی ایمن ساخته و همچنین ادارات و سازمان ها باید به دنبال این باشند تا با شناسایی ویژگی های شخصیتی افراد، از بکارگیری افرادی که دارای شخصیت درون گرا بوده و تمایل زیادی به بیان نظرات و تعامل ندارند، برای مشاغل حساس و نیازمند به تعامل و بیان ایده خودداری کنند