چکیده:
چکیده زمینه و هدف: امروزه با مطرح شدن مفهوم پلیس جامعهمحور و امنیت اجتماعی، کارآمدی سازمان پلیس ناشی از ارتباط و کنش متقابل با جامعه است؛ براین اساس، صاحبنظران حوزههای علوم اجتماعی و امنیتی معتقدند که سازمان پلیس نیازمند سرمایه اجتماعی است. این سرمایه به مثابه سیمان و ملاتی است که به حفظ وفاق و انسجام جوامع کمک میکند و نقش مهم و درخور توجهی در فراهمسازی امنیت و انتظام اجتماعی دارد؛ زیرا سرمایه اجتماعی در مقیاسهای فردی، میانی و کلان، ابزار مناسبی برای اجتناب و ممانعت از گسست و ناامنی اجتماعی در جوامع پرمخاطره امروزین میباشد و سازوکار مؤثری در اختیار سازمان پلیس برای پیشگیری و مقابله با جرایم قرار میدهد. روششناسی: روش تحقیق استفاده شده در این مقاله، کیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانهای و اسنادی بوده و سعی شده است تأثیرات سرمایه اجتماعی بر کارآمدی پلیس جامعهمحور مورد بررسی قرار گیرد. نتیجهگیری: نتیجه تحقیق بیانگر آن است که مؤلفههای اساسی سرمایه اجتماعی از قبیل؛ مشارکت اجتماعی، هنجارمندی و اعتماد اجتماعی موجب ارتقا عملکرد و کارآیی پلیس جامعهمحور به منظور تأمین امنیت اجتماعی میگردد.
Abstract: Background and purpose: Today, by propounding community-policing concept and social security, the efficacy of police organization arises from communication and mutual action with society. Accordingly, the authorities of social and security sciences believed that police organization needs social capital. This capital like a cement which apply for keeping consensus and solidarity of societies and plays an important role in providing security and social order, because social capital in individual, average and macro scales considers as an appropriated tool for preventing from breakage and social insecurity in most riskful today's societies and focused as an effective mechanism by police organization for crime-prevention and fighting with crimes. Methodology: The research method was qualitative which on the basis of library study and documentation. The authors have tried to survey on the effect of social capital on community-policing efficacy. Conclusion: The results indicate that the main components of social capital such as social participation, normatively and social trust caused to performance improvement and efficacy of community-policing for providing social security.
خلاصه ماشینی:
پليس اگر بخواهد در اين مأموريت ها، موفقيت و پيشرفتي داشته باشد بايد از قالب هاي سنتي خارج شده و با نگاهي نو و جامع به محيط دروني و بيروني سازمان و جايگاه و نقش مردم در عملياتي شدن مأموريت هاي خود توجه داشته و در محاسبات و برنامه ريزيها و برآوردها همواره مردم و جامعه را جزء مؤلفه هاي مهم مدنظر قرار دهد و براي تحقق اين امر تحقق بايد به مفهوم ١٣٤ سرمايه اجتماعي نگاه ويژهاي داشته باشد.
سرمايه اجتماعي به مثابه دارايي در اختيار جامعه و کنش گران اجتماعي، با بهرهمندي از مؤلفه هايي نظير اعتماد، مشارکت داوطلبانه ، هنجارهاي حرفه اي، پاسخ گويي و ديگر عناصري که در ذيل چتر خود دارد، موجب ميشود تا هزينه هاي مديريتي مانند نظارت و کنترل رسمي را کاهش داده و امکان استفاده از زمان و ديگر منابع و سرمايه ها را ١٣٥ به منظور انجام فعاليت هايي با بهرهوري بيشتر فراهم کند.
با توجه به توضيحات فوق، اين مقاله درصدد پاسخ گويي به اين سؤال ميباشد که تأثير سرمايه اجتماعي بر کارآمدي پليس جامعه محور چيست ؟ مباني نظري نخستين بار مفهوم سرمايه اجتماعي در اثر کلاسيک جين جاکوب به نام مرگ و زندگي شهرهاي بزرگ آمريکايي در سال ١٩٦١ به کار رفت که در آن توضيح داد که شبکه هاي اجتماعي فشرده در محدودههاي حومه قديمي و مختلط شهري صورتي از سرمايه اجتماعي را تشکيل ميدهند و در ارتباط با حفظ نظافت ، عدم جرم و جنايت خياباني و تصميمات در مورد بهبود کيفيت زندگي، در مقايسه با عوامل نهادهاي رسمي مانند نيروي حفاظتي پليس و نيروهاي انتظامي، مسئوليت بيشتري از خود نشان ميدهد (آيباغي اصفهاني، ١٣٩٠: ٥).