چکیده:
زمینه و هدف: امروزه امنیت پایدار، محوریترین رکن زندگی و پیشرفت در هر منطقه است. جنوب کرمان یکی از حوضه های جغرافیایی ایران است که از جنبه های متفاوتی در معرض ناامنی قرار دارد. در دهههای گذشته تغییراتی در شکل و نوع درگیری و ناامنی و بالطبع مدیریت امنیت منطقه رخ داد که یکی از نتایج آن، تضعیف جایگاه بزرگان محلی در مدیریت امور امنیتی است. هدف تحقیق حاضر، بررسی جایگاه معتمدان محلی در امور امنیتی منطقه جنوب کرمان میباشد.
روششناسی: نوع تحقیق، توصیفی- تحلیلی بوده و روش جمعآوری دادهها، میدانی با ابزار پرسشنامه و مصاحبه است. جامعه نمونه، افراد صاحبنظر محلی بوده و حجم نمونه 30 نفر میباشد. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل Q و T-test در محیط SPSS انجام شد.
یافتهها: یافتههای حاصل از مصاحبه نشان داد؛ از نظر افراد آگاه و صاحبنظر دولتی و محلی، تقویت جایگاه معتمدان محلی در مدیریت امنیت منطقه ضروری است. طبق نتایج تحلیل Q، پاسخگویان در سه گروه موافقان افراطی نظام معتمدی، موافقان منطقی و میانهرو نظام معتمدی و نوگرایان مخالف نظام معتمدی قرار گرفتند. گروه غالب، افراد با نگرش منطقی بودند و از نظر آنها، نظام معتمدی همکاری برای نهادهای دولتی است. یافته های آزمون T نیز تصورات و ادراکات جامعه نمونه را در زمینه تأمین امنیت منطقه نشان داد. طبق نتایج حاصل، امتیاز عباراتی که طرز تفکر افراد موافق میانه رو را نشان میدهند، بالاتر از حد متوسط است.
نتیجه گیری: بر اساس یافتههای اسنادی و میدانی، نتیجه گرفتیم: احیای نقش معتمدان، بهترین رویکرد مدیریت ناامنیهای ناشی از درگیریهای جمعی در منطقه جنوب کرمان است؛ به شرطی که معتمدان در تعامل با نهادهای دولتی عمل کنند و همچنین از ویژگیهایی چون رعایت عدالت، وجه و اعتبار مطلوب نزد مردم و مردمداری، آشنایی با مسائل مردم و توانمندی و استقلال اقتصادی برخوردار باشند. در شرایط فعلی جایگاه معتمدان نزد مردم پذیرفتنی و مطلوب است.
Background and Purpose:Today sustainable security is the most basic element of life and prosperity in every region. South of Kerman is one of Iran's geographic basins that exposed to insecurity from diverse perspectives. In the past, political affairs and security in the region was carried out by public authorities. In the recent decades, changes occurred in the shape and type of conflict and insecurity and security management that as a result weakened the local leaders in providing security.The aim of the present study is examination the position of local dignitaries in context of regional security in the south of Kerman. Methodology:Type of research is descriptive-analysis, and data collection methods is field with questionnaires and interviews. Sample includes local experts and sample size is 30. Analyze data conducted with using Q-methodology; and T-test in SPSS environment. Results:the findings from the interviews with knowledgeable people and local government showed strengthening the position of local dignitaries in the management of regional security is essential. According to the results of Q; respondents were divided into three groups: Extreme supporter’s trustworthy, logical pros and Fans moderate, and modernists that are opposition. The dominant group has a logical approach and Trustworthy Known as a peer-to-government for government agencies In their opinion. Findings T-test also showed Imaginations and perceptions of respondents in the context of regional security. According to the results, phrases that showed perceptions Fans moderate of is higher than average. This positive difference is statistically significant (sig=0.05). Lowest rates allocated to terms that showed the negative attitude to the Trustworthy. Conclusion:According to the documentary and field findings have concluded revival the role of trustees the best approach to the management of collective insecurity caused by clashes in the southern region of Kerman, provided that the trustees in interacting with government institutions and to have features such as fairness, payment and good credit to people familiar with the issues, capabilities and have economic independence. The trustees are acceptable and desirable to people in the current situation.
خلاصه ماشینی:
نتيجه گيري : بر اساس يافته هاي اسنادي و ميداني ، نتيجه گـرفتيم : احيـاي نقـش معتمـدان ، بهتـرين رويکـرد مديريت ناامني هاي ناشي از درگيري هاي جمعي در منطقه جنوب کرمان است ؛ بـه شـرطي کـه معتمـدان در تعامل با نهادهاي دولتي عمل کنند و همچنين از ويژگي هايي چون رعايت عدالت ، وجه و اعتبار مطلوب نزد مردم و مردم داري ، آشنايي با مسائل مردم و توانمندي و استقلال اقتصادي برخوردار باشند.
بررسي اوليه ساختارهاي طايفه اي در منطقه جنوب شـرق کرمـان ، مـا را بـه ايـن نکتـه رهنمون مي سازد که در گذشته ، معتمدان طايفـه اي در سـطح بسـيار بـالايي قابليـت و توانمندي خود را در تأمين امنيت درون و برون طايفه اي نشان داده اند؛ بـه گونـه اي کـه توانسته اند، نقش نيابتي نهادهاي چندگانه جديد امنيتي - قضايي را همـراه بـا کـارايي و اثربخشي بالا بر عهده گيرند؛ اما طي چند دهه اخيـر، در چـارچوب تغييـرات نوسـازي ، دستگاه ها و نهادهاي مسئول امنيت محلي ، تحـولاتي را پذيرفتـه انـد کـه از مهـم تـرين ويژگي هاي آن ، تضعيف نقش نهادهاي مردمي محلي و واگذاري آن ، به نهادهاي دولتي و همچنين تغيير نوع نگاه مردم به جايگاه معتمدان است .
يکي از موضوعاتي که در اين زمينه بسيار مهم به نظر مي رسد و بررسي آن ضروري است ؛ نقش معتمدان محلي در پيشگيري ، کنتـرل و حـل اين نزاع ها مي باشد؛ زيرا امروزه وقوع درگيري هاي جمعي به عنوان يکي از عوامل اصـلي وقوع ناامني محسوب مي شود که آرامش ، جان ، مال و به طـورکلي تمـامي ابعـاد زنـدگي شهروندان را تحت تأثير قرار مي دهد؛ وجهه مناطق را تخريب مي کند و توسعه انساني و فرهنگي را عقب مي اندازد.