چکیده:
هدف از انجام دادن این پژوهش، تحلیل تأثیر میزان پرداختن به تمرینات ورزشی بر بهزیستی روانی و سلامت اجتماعی دانش آموزان پایه اول دوره متوسطه شهر تهران با نقش میانجی دلبستگی به مدرسه و استفاده از رسانههای اجتماعی بود. روش تحقیق از نوع همبستگی و کاربردی است. جامعه آماری پژوهش شامل همۀ دانشآموزان پسر پایه اول دوره متوسطه اول شهر تهران بودند. حجم نمونه پژوهش 384 دانش آموز بود که به روش خوشهای تصادفی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پژوهش پنج پرسشنامه استاندارد استفاده از رسانههای اجتماعی کیم و همکاران (2017)، بهزیستی روانی دینر و همکاران (2009)، دلبستگی به مدرسه هارتادو و کارتر (1997)، سلامت اجتماعی کیز و شاپیرو (2004) و پرسشنامه تمرینات ورزشی بک و همکاران (1982) بود. برای تحلیل دادهها، از آزمون همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج نشان داد که استفاده از رسانههای اجتماعی نقش میانجی را بهترتیب با ضریب اثر 0/17 و 0/17 صدم، برای تأثیر میزان پرداختن به تمرینات ورزشی بر بهزیستی روانی و سلامت اجتماعی ایفا میکند. همچنین دلبستگی به مدرسه نقش میانجی را بهترتیب با ضریب اثر 0/22 و 0/23 صدم، برای تأثیر میزان پرداختن به تمرینات ورزشی بر بهزیستی روانی و سلامت اجتماعی ایفا میکند. بنابراین اگر مدارس بتوانند از رسانههای اجتماعی برای مشارکت دانشآموزان در تمرینات ورزشی مدرسه و خارج از مدرسه بهره بگیرند، میتوانند روی دلبستگی دانشآموزان تأثیر بگذارند و آنها را جذب فعالیتهای مدرسه کنند.
This study aimed at analyzing the effect of exercise on psychological well-being and social health of first grade high school students in Tehran with the mediating role of attachment to school and the use of social media. This applied research had a correlational design. The statistical population of the study comprised all first grade male junior high school students in Tehran. The sample was drawn through random cluster sampling method and the sample size was equal to 384 students. The research instruments included Social Media Use Questionnaire (Kim et al., 2017), Psychological Well-Being Scale (Diener et al., 2009), School Belonging Scale (Hurtado & Carter, 1997), Social Health Scale (Keyes & Shapiro, 2004), and Habitual Physical Activity Questionnaire (Baecke et al., 1982). Pearson correlation and structural equation modeling were used to analyze the data. Results indicated that moderator variable of the use of social media mediates the effect of exercise on psychological well-being and social health with effect coefficients of 0.17 and 0.17. In addition, moderator variable of attachment to school mediates the effect of exercise on psychological well-being and social health with effect coefficients of 0.22 and 0.23, respectively. Therefore, if schools use social media to engage students in school and out-of-school sports, this can enhance students’ engagement in school activities.
خلاصه ماشینی:
نتايج نشان داد که استفاده از رسانه هاي اجتماعي نقش ميانجي را به ترتيب با ضريب اثر ٠/١٧ و ٠/١٧ صدم ، براي تأثير ميزان پرداختن به تمرينات ورزشي بر بهزيستي رواني و سلامت اجتماعي ايفا مي کند.
Lim, Hwang, Kim & Biocca 5.
Booker, Skew, Kelly & Sacker 4.
Tandoc, Ferrucci & Duffy ▪ بهار ١٤٠١ ▪ سال نوزدهم ▪ شمارة پياپي ٥٤ ▪ شمارة ١ 115 رســمي عمومي جمهوري اســلامي ايران (١٣٩٨)، در ساحت زيســتي و بدني در دوره اول متوسطه ، بحث معيارهاي زندگي ســالم مطرح است که ارتقاي سطح سلامت جسمي ، رواني ، اجتماعي و معنوي مورد تأکيد اســت و اشاره دارد که با شناســايي روشهاي شکل دهي اين سطوح ، آنها را افزايش دهد که بدون ترديد يکي از راههاي ارتقا، پرداختن به تمرينات ورزشــي و ورزش اســت و به کارگيري ابزارهاي تأثيرگذار مورد تأکيد اســت .
بنابراين اگر شرايطي فراهم شود که با اســتفاده از رسانه هاي اجتماعي بتوان دلبســتگي دانش آموزان نسبت به مدرسه را بالا برد و با تبليغات و برنامه ريزي مناســب در اين رســانه ها، آنها را به سمت پرداختن به تمرينات ورزشي سوق داد، به احتمال زياد مي توان سلامت رواني و اجتماعي آنها را نيز بهبود بخشيد.
با توجه به نقش ميانجي استفاده از رسانه هاي اجتماعي و دلبستگي به مدرسه در رابطه ميزان پرداختن به تمرينات ورزشي با سلامت اجتماعي و بهزيستي رواني دانش آموزان پيشنهاد مي شود: ١.
Media use, sports participation, and well-being in adolescence: Cross-sectional findings from the UK Household Longitudinal Study.
Beyond touchdown: College students’ sports participation, social media use, college attachment, and psychological well-being.