چکیده:
گستردگی و پیشرفت فضای مجازی مانند سایر دستاوردهای بشر در کنار منافع غیرقابل انکار آن مشکلات و معایبی را نیز ایجاد میکند، از جمله راهاندازی و رواج بازیهای قمار و شرطبندی اینترنتی در این فضاست. قمار یکی از انواع بازیهای مخرب و خانمانسوز است که متاسفانه با عنوان فریبنده ورزش فکری بر مفاسد آن سرپوش گذاشته میشود و از نظر اسلام این بازی ناسالم از گناهان کبیره و حرمت آن از ضروریات دین و مقتضای ادله اربعه است. در این نوشتار با استفاده از منابع کتابخانهای به بررسی ابعاد فقهی و نظریههای جرمشناسی و تدابیر پیشگیرانه این پدیده پرداخته میشود. نتایج این پژوهش نشان میدهد که قوانین حقوق ایران مانند مواد (۷۰۵ تا ۷۱۱ کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) مصوب ۱۳۷۵) قابل تعمیم به قمار اینترنتی میباشند. همچنین باید در نظر داشت که جرمانگاری تنها راه حل نیست بلکه جرمشناس باید مثل یک پزشک حاذق به علتیابی گرایش جوانان به قمار و به دنبال تدابیر پیشگیرانه باشد؛ چرا که پیشگیری همواره بهتر از درمان است.