چکیده:
هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی بی‌تفاوتی سازمانی در رابطه بین عدالت سازمانی و اعتماد سازمانی معلمان دوره متوسطه آموزش و پرورش شهر اردبیل است که از روش توصیفی– همبستگی از نوع معادلات ساختاری استفاده شد. جامعه آماری پژوهش حاضر 2360 نفر بودند که با استفاده از فرمول کوکران 482 نفر به روش نمونه‌گیری چند مرحله‌ای و طبقه‌ای متناسب انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری داده‌های مربوط از پرسشنامه‌های استاندارد عدالت سازمانی، اعتماد سازمانی و بی‌تفاوتی سازمانی استفاده گردید که پایایی آنها از طریق ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 80/0، 82/0 و 84/0 بدست امد. جهت تحلیل داده‌ها از مدل معادلات ساختاری استفاده گردید. نتایج آزمون حاکی از آن بود که اثر مستقیم عدالت سازمانی و اعتماد سازمانی برابر با 34/0 است. همچنین اثر غیر مستقیم متغیر عدالت سازمانی و اعتماد سازمانی با تاثیر متغیر میانجی بی‌تفاوتی سازمانی برابر با 062/0 می‌باشد. همچنین ضریب مسیر مابین دو متغیر عدالت سازمانی و اعتماد سازمانی برابر (34/0) است به عبارتی دیگر یک واحد تغییر در عدالت سازمانی، موجب افزایش 34/0 واحدی در اعتماد سازمانی شد. همچنین ضریب مسیر ما بین عدالت سازمانی و تفاوت سازمانی برابر (39/0-) است و میزان اثرگذاری منفی متغیر عدالت سازمانی بر بی‌تفاوتی سازمانی را نشان داد. به عبارتی دیگر یک واحد تغییر در عدالت سازمانی، موجب کاهش 39/0 واحدی در بی‌تفاوتی سازمانی گردید. این بدان معناست که عدالت سازمانی با بی‌تفاوتی سازمانی رابطه معکوس دارد.
The aim of this study was to investigate the mediating role of organizational indifference in the relationship between organizational justice and organizational trust of secondary school teachers in Ardabil. The descriptive-correlation method of structural equations was used. The statistical population of the present study was 2360 people and 482 people were selected using Cochran's formula by proportional multi-stage and stratified sampling. To collect the relevant data, standard questionnaires of organizational justice, organizational trust and organizational indifference were used, the reliability of which was determined by Cronbach's alpha coefficient of respectively 0/80,./ 82 And ./84 Was obtained. Structural equation model was used to analyze the data. The test results showed that the direct effect of organizational justice and organizational trust is equal to 0/34. Also, the indirect effect of organizational justice and trust variables with the mediating effect of organizational indifference is equal to 0.062. Also, the path coefficient between the two variables of organizational justice and organizational trust is equal to (0/34). In other words, a unit of change in organizational justice caused an increase of 0/34 units in organizational trust. Also, our path coefficient between organizational justice and organizational difference is equal to (-0/39) and showed the negative impact of organizational justice variable on organizational indifference. In other words, a unit of change in organizational justice reduced 0/39 units in organizational indifference. This means that organizational justice is inversely related to organizational indifference.
خلاصه ماشینی:
2. 85 چکيده هدف پژوهش حاضر بررسي نقش ميانجي بي تفاوتي سازماني در رابطه بين عدالت سازماني و اعتماد سازماني معلمان دوره متوسطه آموزش و پرورش شهر اردبيل است که از روش توصيفي– همبستگي از نوع معادلات ساختاري استفاده شد.
ir دريافت مقاله : ١٤٠٠/٥/٣٠ پذيرش مقاله : ١٤٠١/١/١٦ 85 Investigating the mediating role of organizational indifference in the relationship between organizational justice and organizational trust of Ardabil secondary school teachers ⱳAdel zahedbabelan, Professor of Educational Management, Department of Educational Sciences, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Mohaghegh Ardabili University, Ardabil, Iran.
2. 85 Abstract The aim of this study was to investigate the mediating role of organizational indifference in the relationship between organizational justice and organizational trust of secondary school teachers in Ardabil.
اهميت تحصيل روز به روز افزايش مييابد زيرا فارغ التحصيلان نيروي کار آينده کشور هستند و سطح دانش آنها در تمامي ابعاد اقتصادي و اجتماعي يک جامعه نقش اساسي دارد(٢٠٢١,Jameel &Ahmad ) آموزش و پرورش ، اصليترين نهاد آموزشي و يکي از بزرگ ترين و گسترده ترين سازمان هاي اجتماعي است که نقش اساسي و مهمي در تحقق اهداف فرهنگي، آموزشي، اجتماعي و اقتصادي جامعه ايفا ميکند و خوشبختي يا بدبختي هر جامعه به سطح کيفي آن بستگي دارد (٢٠١٩ ,Taheri &Andam ).
(٢٠١٧) Erfanizadeh &Ghanbari در پژوهش خود با عنوان نقش اعتماد سازماني در تعديل بدبيني سازماني کارکنان به اين نتيجه دست يافتند که اثر اعتماد به همکاران بر بعد عاطفي بدبيني منفي و معنيدار است ، ولي بر ابعاد رفتاري و شناختي بدبيني معنيدار نيست .
(
, 
, 
)
