از پارسی نویسان برون مرزی مقاله

"این آثار نوشتاری-اعم از آفرینشی(شعر/داستان)،ترجمه و نقد و تحلیل-همه به جای خود ارزشمند و قابل استفاده‌اند،النهایه‌ نظر اکثریت شورای سردبیری تا این تاریخ بر این بوده است‌ که حتی الامکان برگ‌های محدود ماهنامه‌ی حافظ را باید علی الاصل در فضای فرهنگی حاضر ایران در اختیار نویسندگان و شاعران درون‌مرزی گذاشت که اغلب تریبونی‌ دیگر ندارند،درحالی‌که قلم‌های گویشوران پارسی در افغانستان و تاجیکستان و... ما با احترام به رأی اکثریت شورای سردبیری،تاکنون این‌ مشی را ادامه داده‌ایم،اما به تصویب شورای سردبیری بنا شد از آغاز سال جدید،اولا از شاعران و نویسندگان برون‌مرزی، بدین‌وسیله پوزش‌خواهی کنیم و ثانیا،از خوانندگان خود به‌طور عام و از مشترکان مجله به‌طور خاص نیز نظرخواهی کنیم که‌ آیا خطمشی موجود مجله را تأیید می‌کنند یا ترجیح می‌دهند که به قلم‌های مهاجر نیز برای عرض وجود فرصت مساوی‌ داده شود؟اکنون،برای فتح باب،نامه‌یی را که یک هم‌زبان‌ تاجیک(یعنی آقای منصور خواجه‌اف)به ما فرستاده‌اند،عینا چاپ می‌کنیم و خوانندگان را به بعضی تفاوت‌های واژگانی و نحوی توجه می‌دهیم: «دو شماره از مجله‌ی حافظ به منزل غریبانه‌ی من‌ هم‌چون پاره‌ی نور وارد شدند و خانه‌ام یوسف‌شان گشت."