خلاصه ماشینی:
"با تصویب مقررات لاهه،به عنوان پیشنویس کنوانسیون بینالمللی به منظور هماهنگسازی برخی قوانین بارنامه دریائی در 16 اوت 1924، نقطه مشترکی برای شروع حمل و فصل اختلاف بین صاحبان کالا و مالکین کشتی در ارتباط با موضوع مسئولیت هنگام فقدان با خسارت وارده به کالا به وجود آمد.
در بند 2 ماده 1،از مقررات لاهه آمده است که: پس از وصول و قبول مسئولیت کالا متصدی حمل یا فرمانده کشتی و یا نماینده متصدی حمل برجسب تقاضای فرستنده بار موظف است بارنامه دریائی که در آن مشخصات ذیل درج شده است صادر نماید.
در بند 6 ماده یک قانون لاهه،در ارتباط با اعلام فقدان یا خسارت وارده به کالا از طرف مالک محموله به متصدی حمل چنین آمده است: در صورتیکه همزمان یا قبل از نقل مکان بار و تسلیم آن به تحویل گیرنده اخطاریهای حاکی از فقدان خسارت وارده به بار با شرح و کیفیت آن کتبا به متصدی حمل یا نماینده او در بندر تخلیه تسلیم نگردد نقل مکان بار و دادن آن به کسی که بر طبق قرارداد حمل باید بار به او تسلیم شود،بمنزله تحویل بار مندرج در بارنامه دریائی او طرف متصدی حمل خواهد بود، چنانچه فقدان یا خسارت وارده به بار آشکار نباشد اخطار مذکور باید ظرف سه روز پس از تحویل بار تسلیم شود.
در بند 2-الف ماده مذکور آمده است متصدی باربری یا صاحب کشتی هیچکدام در هرحال در مورد فقدان یا خسارت وارد به کالا،مسئولیتی زائد بر 100 لیره استرلینگ برای هر بسته کالا و یا هر واحد آن نخواهند داشت،مگر اینکه نوع و ارزش اینگونه بار قبل از حمل توسط فرستنده بار اظهار گردیده و در بارنامه دریائی نیز قید شده باشد."