چکیده:
تنوع زیستی را می¬توان به ساده ترین شکل، نوع و تعداد موجودات زنده در یک سطح خاص مثلاً گونه تعریف کرد. تنوع زیستی دارای اهمیت اکولوژیکی خاص با تأثیری که بر روی عملکرد، پویایی و پایداری اکوسیستم¬ها دارد، می باشد. دین اسلام که یک مجموعه هماهنگ از هدایت ها و تعالیم می باشد تمام مصلحت های گوناگون حیات بشر را در بر می گیرد و بدون شک از پدیده تنوع زیستی که اهمیت چشمگیری بر روی زندگی بشر و حیات کره زمین دارد، نگذشته است. با گذری بر تعالیم اسلامی و مهمترین کتاب آسمانی دین اسلام یعنی قرآن می توان به نگاه قرآن به تنوع زیستی پی برد. خداوند در قرآن می¬فرماید ما آسمان ها و زمین را به حق آفریدیم و برای آن سرآمد معینی قرار دادیم و در حفظ زمین و اجزای آن انسان را از اسراف برحذر داشت آنجا که فرموده است خدایی که درختان و باغ های خودرو و ناخودرو بیافرید، اسراف نکنید که خداوند اسراف کاران را دوست ندارد. همچنین تأکید پیامبر اسلام قبل از جنگ ها به عدم قطع درختان می تواند نشانگر اهمیت حفظ تنوع زیستی در اسلام باشد و یا زمانی که به نوح پیامبر فرمان داده شد از هر حیوانی، یک جفت نر و ماده به کشتی بیاورد، فرمانی در جهت حفظ و بقا نسل و همچنین اهمیت، رعایت و حفظ تنوع زیستی بوده است که نشان از آن است که اهلی بودن یا وحشی بودن حیوان، مفید یا غیرمفید بودن حیوان مورد تاکید نیست، بلکه آن چیزی که مهم است حفظ تنوع زیستی همه¬ی موجودات عالم در آن زمان می¬باشد که قرآن جهت عبرت دیگران این داستان و موضوع را بیان نموده است. در اسلام همه پدیده ها بر اساس خدا محوری تفسیر و تبیین می شود و به موجودات اعم از گیاهان و جانوران به عنوان آیات و مخلوقات خدا نگریسته می¬شود و طبیعتاً این مخلوقات احترام خاص خودشان را دارند. بر اساس این دیدگاه انسان¬ها هرگز مجاز به تخریب طبیعت نبوده و نمی تواند حیوانات و گیاهان را فدای امیال نفسانی خود کند. با گذری بر تعالیم اسلامی و مهمترین کتاب آسمانی دین اسلام یعنی قرآن می توان به نگاه قرآن کریم به تنوع زیستی پی برد. بنابراین می توان چنین نتیجه گیری کرد که انسان¬ها می بایست با استفاده از تمامی امکانات قانونی، اخلاقی و شرعی موجود در کتاب آسمانی، از نابودی تنوع زیستی جلوگیری کند.